تأثير حاد تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر بيان ژن‌هاي FNDC5 و PGC-1α در رت‌هاي نر ديابتي

بيان PGC1α  ناشي از فعاليت ورزشي به افزايش بيان FNDC5 در عضله منجر مي‌شود، اين پروتئين غشايي  هورمون تازه شناسايي‌شدۀ ايرزين را ترشح مي‌كند كه سبب افزايش انرژي مصرفي، بهبود حساسيت انسوليني و تحمل گلوكز مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير حاد تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر بيان ژن‌هاي FNDC5 و PGC1α رت‌هاي نر ديابتي است. در اين مطالعه 18 سر رت نر ديابتي (12 هفته سن و با وزن 240220 گرم) به سه گروه تقسيم شدند: تمرين تناوبي با شدت بالا بلافاصله (HIIT0)(6سر)، تمرين تناوبي با شدت بالا 2 ساعت بعد (HIIT2) (6سر) و كنترل (C) (5سر). هر دو گروه HIIT با سرعت vo2max9095% در 12 تناوب 1 دقيقه‌اي با فواصل استراحتي 1 دقيقه‌اي به فعاليت روي نوار گردان پرداختند. براي بررسي بيان نسبي mRNA ژن‌هاي FNDC5 و PGC1α بافت عضلاني از روش Real time PCR استفاده شد. از آزمون ANOVA و تست تعقيبي توكي براي تحليل داده‌ها استفاده و سطح معنا‌داري 05/0 درنظر گرفته شد. تحليل داده‌ها نشان داد كه بين گروه‌هاي تحقيق در بيان ژن‌هاي FNDC5 و PGC1α تفاوت معنا‌داري وجود دارد (01/0P≤). نتايج آزمون توكي نشان داد، بيان ژن‌هاي FNDC5 و PGC1α در هر دو گروه تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT0HIIT2) نسبت به گروه كنترل افزايش معنا‌داري داشتند (01/0P≤). بنابراين، نتايج اين تحقيق نشان داد كه يك جلسه تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIIT) با القاي PGC1α به تحريك بيان ژن  FNDC5 در رت‌هاي ديابتي منجر مي‌شود.