مقايسة تأثير تمرينات اينتروال شديد (HIIT) با تمرينات تداومي با شدت متوسط (MICT) بر پارامترهاي سندروم متابوليك زنان يائسۀ چاق مبتلا به سندروم متابوليك

در طي دوران يائسگي، زنان بيشتر در معرض عوامل خطر بسياري از بيماري‌هاي مزمن و سندروم متابوليك قرار دارند. با اين حال مشخص شده است كه انجام تمرينات ورزشي مي‌تواند روش مؤثري براي جلوگيري و كاهش اين وضعيت باشد. ازاين‌رو مطالعۀ حاضر با هدف بررسي و مقايسۀ تأثير 12 هفته برنامۀ تمرينات HIIT و MICT بر پارامترهاي مرتبط با سندروم متابوليك در زنان يائسۀ چاق صورت پذيرفت. در مطالعه‌اي نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون، 40 زن يائسۀ چاق مبتلا به سندروم متابوليك، به‌طور تصادفي در سه گروه كنترل، MICT (شامل 3025 دقيقه دويدن هوازي با شدت 6540 % ضربان قلب ذخيره (HRR) 3 روز در هفته به مدت 12 هفته) و گروه HIIT (شامل6 تا 12 بار وهله‌هاي60 ثانيه دويدن با حداكثر شدت 9585% و متعاقب آن 60 ثانيه دويدن با شدت پايين 6055% HRR) قرار گرفتند. قبل و پس از آخرين جلسة تمريني، شاخص‌هاي تركيب بدن و نمونة خون آزمودني‌ها بررسي شد. نتايج بهبود معني‌دار شاخص‌هاي وزن، درصد چربي بدن، دور كمر، WHR، كلسترول، تري گليسريد، LDLC، HDLC، انسولين، گلوكز و HOMAIR را در دو گروه HIIT و MICT نسبت به پيش‌آزمون و گروه كنترل نشان داد (0.05‌ P). به‌علاوه تفاوت معنا‌داري در ميانگين تغييرات شاخص‌هاي وزن، BMI، درصد چربي بدن، دور كمر و HOMAIR بين دو گروه تمريني HIIT و MICT مشاهده شد (0.05‌ P). در مجموع نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه هر دو روش تمريني تأثير معنا‌داري بر نشانگرهاي سندروم متابوليك در زنان يائسۀ چاق دارد، با اين حال به‌نظر مي‌رسد در مقايسه با MICT برنامۀ HIIT استراتژي غالب براي بهبود بيشتر در نشانگرهاي سندروم متابوليك باشد.