تأثير خراش عصبي بر مقدار پروتئين Tweak و Fn14 در عضلۀ كف پايي موش‌هاي صحرايي نر پس از تمرينات مقاومتي، استقامتي و تركيبي

آتروفي عضلاني از برجسته‌ترين مشخصه‌هاي بي‌تمريني و همراه با كاهش قدرت و عملكرد عضله است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر خراش عصبي (CCI) پس از 6 هفته تمرين مقاومتي، استقامتي و تركيبي بر مقدار پروتئين Tweak و Fn14 در عضلۀ كف پايي بود. 32 سر موش صحرايي نر به‌طور تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند: 1. گروه كنترلخراش عصبي(CCI-C) ، 2. گروه تمرين تركيبيخراش عصبي (CCI-CO)، 3. گروه تمرين استقامتي-خراش عصبيCCI-E)) و 4. گروه تمرين مقاومتيخراش عصبي  (CCI-S). گروه‌هاي تجربي به مدت 6 هفته و 4 روز در هفته در برنامۀ تمرينات استقامتي و مقاومتي مخصوص خود شركت كردند. پس از 6 هفته تمرين، پروتكل كاهش فعاليت بدني به شكل CCI به مدت 4 هفته اجرا شد. در پايان عضلۀ كف‌پايي استخراج و مقدار پروتئين‌ها به روش وسترن بلات سنجيده شد. براي تعيين تفاوت در مقدار پروتئين‌ها از آزمون تحليل واريانس يكطرفه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معنا‌داري كمتر از 0.05 استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميزان پروتئين Tweak و Fn14 در گروه‌هاي CCI-E ،  CCI-S  و CCI-CO نسبت به گروهCCI-C  به‌طور معنا‌داري كمتر بود (P 0.05). همچنين، تفاوت معنا‌داري در پروتئين Tweak در گروه CCI-E با گروه‌هاي CCI-S و CCICO و ميزان پروتئين Fn14 در گروه CCIE با گروه CCICO مشاهده شد (P 0.05). با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر و افزايش كمتر پروتئين‌هاي آتروفيك در موش‌هايي كه برنامۀ تمريني انجام دادند، مي‌توان ادعا كرد انجام تمرينات ورزشي  قبل از يك دوره كاهش فعاليت بدني سبب كاهش افت عملكرد عضلاني پس از بي‌تمريني خواهد شد.