ساخت و اعتباريابي ابزار سنجش سكته سازماني در سازمان‌هاي دولتي ايران

آشكار است كه تحول نيازمند ابزارهاي نوآورانه براي‌ پايش و مديريت آسيب‌ها و بيماري‌هاي سازماني است. اين پژوهش با رويكرد آسيب‌شناسيِ نوآورانه و با هدف شناخت و مديريتِ يكي از بيماري‌هاي سازماني، به‌نام «سكته سازماني»، از طريق ساخت و اعتباريابي ابزار اندازه‌گيري آن انجام شده‌ است. به‌منظور مفهوم‌پردازي سكته سازماني از روش‌شناسيِ كيفي تحليل مضمون به روش آترايداستيرلينگ و براي‌ اعتباريابي ابزار اندازه‌گيري سكته سازماني از روش‌شناسي كمّي‌ همبستگي استفاده‌ شده ‌است. براي ساخت پرسش‌نامه سكته سازماني از رويكرد ده مرحله‌اي راتري و جونز استفاده‌ شده‌ است. جامعه آماريِ پژوهش براي اطمينان از كاركرد معتبر ابزار ساخته شده 13 سازمان دولتي استان همدان را در نظر گرفته ‌است كه از بين آن‌ها تعداد 583 نفر به‌عنوان نمونه و به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شده‌اند. براي تحليل داده‌ها از روش حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزار Smart PLS2 استفاده شده ‌است. روايي پرسش‌نامه براساس روايي صوري، محتوا و سازه و پايايي آن‌ها نيز براساس روش آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي محاسبه شده ‌است. ابزار طراحي شده نهايي شامل 92 گويه و در سه بعد پيشايندها (عدم گشودگي، عدم وفاق، عدم حمايتگري، عدم همساني فردي، منفي‌گرايي‌، عدم فرهيختگي و عدم مهارت)، مصاديق (سكته ساختاري، اخلاقي، رفتاري، راهبردي، شناختي، اعتقادي، اطلاعاتي، دانشي و محيطي) و پسايندها (آسيب‌هاي ساختاري، رفتاري، اجتماعي و روانشناختي) بوده ‌است. استفاده از اين ابزار اندازه‌گيري براي شناسايي ميزان گرفتار بودن سازمان‌ها به بيماريِ سكته سازماني و تلاش براي كنترل آن پيشنهاد مي‌شود.