اصول هم‌افزايي نهاد خانواده و نظام تربيت رسمي، بر مبناي ولايت الهي

تربيت كودكان در جامعه‌ مدرن امروز چنان پيچيده است كه انتظار ايفاي نقش از سوي خانواده به‌تنهايي، توقعي دور از انتظار مي‌نمايد؛ چنان‌كه نظام تربيت رسمي نيز صلاحيت لازم براي انجام اين امر را به‌تنهايي ندارد و صرفاً در سايه‌ تعامل كارآمد اين دو نهاد است كه مي‌توان نظام تربيتي كودك را به شكل مناسب مديريت نمود. يكپارچگي سيستم تربيتي در تعامل بين خانواده و نظام تربيت رسمي، سبب هم‌افزايي در فرايند و روندهاي تربيتي مي‌شود. اين پژوهش درصدد بررسي و واكاوي مباني و اصول تربيتي براي تعامل مناسب خانواده و مدرسه در حوزه‌ تربيت كودكان است. بر اساس روش تحليلي و مطالعات كتابخانه‌اي، ديدگاه‌هاي صاحب‌نظران دو حوزه‌ تعليم و تربيت و خانواده و همچنين ديدگاه اسلامي با تكيه بر رويكردهاي فقهي، تفسيري و فلسفي احصا شد و در انتها يافته‌هاي پژوهش با تجزيه و تحليل داده‌ها استنتاج و اصطياد گشت. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بر اساس نگاه قرآني روايي و با توجه به ملاحظات تربيتي، «ولايت الله» مبنا و پايه‌ اصلي تعامل خانواده و نظام تربيت رسمي و «اصلاح شيوه‌هاي نادرست تربيتي توسط طرف مقابل»، «لزوم تركيب نگاه كل‌نگر نظام تربيت رسمي و جزء‌نگر خانواده»، «عدم انحصارطلبي در تربيت»، «اعتماد متقابل»، «مديريت متعهدانه» و «وجود فضاي حمايت‌زا» اصولي‌اند كه مسير تعامل و مشاركت خانواده و مدرسه را اصلاح و هموار مي‌‌‌سازد.