ميزان درگيري اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران با مؤلفه‌هاي برنامه‌ درسي معنوي

اين پ‍ژوه‍ش‌ با هدف بررسي ميزان درگيري اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران با مؤلفه‌هاي برنامه‌ درسي معنوي صورت پذيرفته است. روش پژوهش، توصيفي شامل تحليل اسنادي و نيز تحليل محتواست و داده‌هاي اسنادي به‌شيوه‌ كيفي و داده‌هاي تحليل محتوا با استفاده از شاخص‌هاي توصيفي در فرايند تحليلي آنتروپي شانون بررسي شده‌اند. ي‍اف‍ت‍ه‌‌ه‍اي‌ پ‍ژوه‍ش‌ بيانگر آن است كه چارچوب مفهومي برنامه‌ درسي معنوي را مي‌توان بر اساس مدارك و مستندات مرتبط در چهار مؤلفه‌ هنر و زيباشناسي، تعقل، اخلاق و روح تدوين كرد. افزون بر اين، ميزان توجه به مؤلفه‌هاي برنامه‌ ‌درسي معنوي در اسناد بالادستي آموزش و پرورش متفاوت است؛ به‌طوري‌كه در مجموع 510 مرتبه به مؤلفه‌هاي برنامه‌ درسي معنوي در اين اسناد بالادستي توجه شده كه ميزان تراكم آن در مؤلفه‌ اخلاق 198 فراواني (38.82 درصد)، در مؤلفه‌ تعقل 155 فراواني (30.39 درصد)، در مؤلفه‌ هنر و زيباشناسي 95 فراواني (18.62 درصد) و در مؤلفه‌ اعتقاد به روح (ماوراءالطبيعه) 62 فراواني (12.15 درصد) بوده است. همچنين ميزان توجه به مؤلفه‌ها، در سند تحول بنيادين 232 فراواني (45.49 درصد)، در برنامه‌ ‌درسي ملي 154 فراواني (30.19 درصد)، در نقشه‌ جامع علمي كشور 81 فراواني (15.88 درصد) و در چشم‌انداز بيست‌ساله 43 فراواني (8.43 درصد) بوده است. در بين اسناد مورد بررسي، بيشترين ضريب اهميت، مربوط به سند تحول بنيادين آموزش و پرورش (0.323) و كمترين ضريب اهميت مربوط به سند چشم‌انداز بيست‌ساله (0.109) بوده است.