مؤلفه‌هاي ادبيات عاميانه در حكايت‌هاي هفت‌پيكر

آثار برجسته و فاخر ادبي در حوزۀ ادبيات رسمي كشور‌ها قرار مي‌گيرد. در برابر ادبيات رسمي، ادب عامه است كه گنجينه‌اي از فرهنگ، آداب، رسوم، عقايد و آمال عامۀ مردم محسوب مي‌شود. قصّه‌هاي عاميانه، ويژگي‌هايي دارند كه از ادبيات رسمي، متمايز مي‌شوند. هفت‌پيكر نظامي گنجوي يكي از داستان‌هاي منظوم ادبيات رسمي محسوب مي‌شود؛ درحالي‌كه داستان‌هاي مياني اين منظومه ويژگي‌هاي ادب عامه را دارد. اين پژوهش با مطالعه كتابخانه‌اي و با رويكرد توصيفيتحليلي انجام گرفته است. جامعۀ آماري پژوهش‌، حكايت‌هاي هفت پيكر  است. نتايج بررسي نشان داد كه در اين حكايت‌ها، ويژگي‌هاي قصّه هاي عاميانه همچون ايستايي شخصيت‌ها، كلي‌گرايي، پي‌رنگ ضعيف، زمان و مكان نامشخص، زاويۀ ديد يكسان، برتري اصول اخلاقي و نقش پُررنگ سرنوشت ديده مي‌شود. به‌اين‌ترتيب مي‌توان نتيجه گرفت كه حكايت‌هاي ذكرشده در هفت‌پيكر، جزئي از ادبيات عاميانۀ زمان نظامي يا پيش از آن بوده است و نظامي با قدرت تخيّل و هنرنمايي در توصيف، اين حكايت‌ها را بازآفريني كرده است.