بررسي تفاوت ژئودايورسيتي و ژئومورفودايورسيتي منطقۀ ساحلي درياي عمان و زون مكران از دماغۀ جاسك تا خليج گواتر

مديريت منطقه ساحلي درياي عمان و زون مكران به عنوان پهنه وسيعي از خاك ايران كه پتانسيل توسعه فراواني دارد، امري اجتناب ناپذير است. از مهم‌ترين زمينه‌هاي پيشرفت در اين منطقه، تقويت بنيادين صنعت گردشگري بوده كه علاوه بررونق اقتصادي و امنيت و اشتغالزايي، مي‌تواند بخش قابل توجهي از درآمد را به خود اختصاص داده و سود زيادي را براي مردم و ديگر نهادها به ارمغان آورد. يكي از توان‌هاي موثر و بالقوه در اين زمينه، تنوع زمين‌شناختي يا ژئودايورسيتي و مهمتر از آن تنوع ژئومورفولوژيكي يا ژئومورفودايورسيتي مي‌باشد كه به عنوان پايه‌هاي اصلي گردشگري در منطقه مورد تاكيد بوده كه نسبت به تحليل، ارزيابي و اولويت بخشي به اين دو عامل اقدام شده است. محدوده مورد مطالعه در استان‌هاي هرمزگان و سيستان و بلوچستان و كرمان واقع بوده كه از ساحل جاسك تا گواتر و گستره آن در خشكي با فاصله تقريبي صد و بيست كيلومتري از خط ساحلي تا ارتفاعات اصلي زون مكران ادامه يافته است. در تحقيق حاضر با استفاده از روش‌هاي كمي، آماري و سنجش از دور، نقش عوامل زمين‌شناسي و تكتونيك فعال، اقليم و مجاورت با دريا به عنوان پارامترهاي اصلي در شكل‌گيري و گسترش عوارض ژئوموروفولوژيكي بررسي شده و پتانسيل هر عامل بر اساس اولويت در توسعه صنعت گردشگري با توجه به محدوده حوضه‌هاي آبريز اصلي مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد تنوع ژئوموروفولوژيكي زون مكران با تراكم ناهمواري 0.0009، تنوع شانون 3.3529، ناهمواري شانون 0.9329، تنوع ‌سيمپسون 0.9578 و ناهمواري سيمپسون برابر با 0.9774 نسبت به تنوع زمين‌شناختي از اعتبار بالاتري برخوردار بوده و ارزش بيشتري را به خود اختصاص داده است. بنابراين به منظور توسعه منطقه ساحلي جنوب شرق كشور و مكران، لزوم توجه مسؤلين و رسيدگي و احداث زيرساخت‌هاي مورد نياز در توسعه صنعت ژئومورفوتوريسم لازم و ضروري مي‌باشد.