تاب‌‌آوري معيشتي خانوارهاي روستايي با تأكيد بر كشاورزي پايدار مورد: دهستان خطبه‌‌سرا، شهرستان تالش

اﻣـﺮوزه اﻗﺘﺼﺎد روﺳﺘﺎﻫﺎ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮد ﺑـﺎ ﻣﺨـﺎﻃﺮات ﺑـﺴﻴﺎري روﺑـﺮو است. از اينرو، ارتقاء تاب‌آوري و ظرفيت‌سازي جامعه آسيب‌پذير بعنوان يك اولويت مهم و اساسي برعهده بسياري از سازمانهاي توسعه گذارده شده است. هدف كلي از تحقيق حاضر تبيين رابطه بين كشاورزي پايدار و تاب آوري معيشتي خانوارهاي روستايي دهستان خطبه سرا در شهرستان تالش است. پژوهش حاضر براساس هدف، از نوع كاربردي و از نظر ماهيت و روش، توصيفي تحليلي است. جامعه آماري، مناطق روستايي دهستان خطبه سرا (2244=N) است. حجم نمونه با احتساب معيارهاي؛ تعداد جمعيت و موقعيت طبيعي روستا (كوهستاني، دشتي، دامنه‌اي) و با استفاده از فرمول كوكران 328 خانوار بدست آمد. روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و پيمايشي است. همچنين به منظور تجزيه و تحليل داده هاي گردآوري شده، از روش‌هاي آماري؛ توصيفي و استنباطي (رگرسيون چند متغيره، همبستگي پيرسون و آزمون t تك نمونه اي) بهره گرفته شد. يافته‌ها نشان داد، بين كشاورزي پايدار و تاب‌آوري معيشتي خانوارهاي روستايي مورد مطالعه ارتباط معناداري وجود دارد؛ بطوريكه، بيشترين تأثير با 75.1 درصد مربوط به شاخص‌ همبستگي و شبكه‌هاي اجتماعي مي‌باشد. پس از آن، شاخص‌هاي مشاركت اجتماعي (64.5 درصد)، شرايط محيطي (62.2 درصد)، الگوي كشت و اشتغال (59.3 درصد)، ماشين‌آلات كشاورزي (54.1 درصد) و حمايت و مشوق‌هاي نهادي (50.6 درصد) به ترتيب بيشترين اثرگذاري را در تاب‌آوري معيشتي خانوارهاي روستايي موردمطالعه داشته‌اند. همچنين نتايج همبستگي پيرسون نيز حاكي از رابطه معنادار آماري بين كشاورزي پايدار و امنيت غذايي در منطقه مورد مطالعه مي‌باشد.