واكاوي عوامل بنيادين كارآفريني گردشگري اثرگذار بر توسعۀ پايدار روستايي شهرستان كوهرنگ

پژوهش حاضر در صدد بررسي اين است كه جامعه مورد مطالعه بايد چه شرايطي را در زمينه كارآفريني گردشگري داشته باشد تا در مسير توسعه پايدار حركت كند. اين پژوهش، از لحاظ ماهيت و روش، توصيفي و پيمايشي و از نظر هدف، كاربردي است. جمع آوري داده ها، با استفاده از منابع اسنادي و توزيع پرسشنامه در ميان 254 نفر از سرپرستان خانوار انجام شد. تعداد نمونه، با استفاده از نرم افزار Sample power انتخاب و به روش طبقه اي تصادفي، در روستاهاي مورد مطالعه انتخاب شد. از روش تحليل مقايسه كيفي، براي تحليل داده ها استفاده شد. تحليل منفرد نشان داد كه شاخص رشد و توسعه و سازگاري زيست محيطي با هفت تكرار در حالت هاي مختلف، بيشترين حمايت را از نتيجه دارد. در تحليل تركيبي، به طور كلي پنج تركيب علي شرايط با كفايت نظري مقبول به دست آمد. به ترتيب، تركيب شرايط سازگاري اجتماعي-فرهنگي و رشد و توسعه با ضريب پوشش 0.794 و ضريب سازگاري 0.917، بيشترين تاثير را بر توسعه پايدار روستايي دارد. پس از آن، تركيب رشد و توسعه و خلاقيت و نوآوري با ضريب پوشش 0.783 و ضريب سازگاري 0.895 قرار دارد. تركيب سازگاري زيست محيطي و رشد و توسعه با ضريب پوشش 0.78 و ضريب سازگاري 0.888، به عنوان سومين تركيب اثرگذار؛ تركيب شرايط سازگاري زيست محيطي و سازگاري اجتماعيفرهنگي با ضريب پوشش 0.765 و شريب سازگاري 0.865 چهارمين تركيب را تشكيل داده و در نهايت، تركيب سازگاري زيست محيطي و خلاقيت و نوآوري با ضريب پوشش 0.762 و ضريب سازگاري 0.867، تركيب پنجم اثرگذار بر توسعه پايدار روستايي است. همانطور كه از نتايج قابل مشاهده است. بنابراين، براي سنجش تاثير كارآفريني گردشگري بر توسعه پايدار روستايي، بايد ميزان سازگاري اجتماعيفرهنگي، سازگاري محيطي، ميزان نوآوري و تاثيرات رشد و توسعه اي آن، در زندگي جامعه ميزبان را مورد بررسي قرار داد.