تحليل هوشمندي مقصدهاي گردشگري شهري در ايران

در عصر حاضر كه فناوري مشخصه بارز آن است، خدمات به شكلي يكپارچه در دسترس استفاده كنندگان قرار گرفته است و فناوري به بنياني براي شكل‏گيري يا تغيير شكل مقصدهاي گردشگري تبديل شده‏است. اين توسعه سريع فناوري در گردشگري و علاقه در حال رشد به هوشمندسازي شهرها، توجه مديران و سياستگذاران مقصدها را به فرصت هايي كه از كاربرد راهبرد هوشمندي ايجاد مي‏شود، جلب كرده است. بنابراين، هدف اين تحقيق تعيين ابعاد يا مولفه‏هاي هوشمندي مقصدهاي گردشگري شهري، و شاخص‏هاي سنجش آنها به گونه‏اي است كه بر اساس آن بتوان به سنجش هوشمندي مقصدهاي گردشگري پرداخت. بر اين اساس، گام‏هاي سه گانه‏ پژوهشي تعيين شده‏اند. در گام اول به احصاي مولفه‏هاي هوشمندي و شاخص‏هاي سنجش آنها و اعتبارسنجي آنها با استفاده از نظر خبرگان پرداخته شده است. در گام دوم تحقيق با استفاده از ابزار پرسشنامه آنلاين و نظرسنجي از 320 خبره گردشگري در سطح 12 مقصد گردشگري منتخب، علاوه‏بر سنجش ميزان هوشمندي، ميزان تاثيرگذاري هريك از مولفه‏هاي هوشمندي تعيين شده است. در گام سوم تحقيق، با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك‏طرفه و آزمون توكي، تفاوت بين ميزان هوشمندي مقصدهاي گردشگري شهري منتخب در كل و به تفكيك مولفه‏ها تحليل شده است. بر اساس نتايج تحقيق شش مولفه و پنجاه و هفت شاخص براي سنجش هوشمندي تعيين شدند. همچنين مشخص شد كه تفاوت معناداري بين هوشمندي مقصدهاي گردشگري شهري وجود دارد و بر آن اساس، قم داراي بيشترين و ساري داراي كمترين ميزان هوشمندي است.