تحليل پراكنش نيروهاي مركزگرا و مركزگريز در استان كرمانشاه

يكي از وظايف اصلي جغرافيدانان سياسي شناسايي و تحليل پديده‌هاي جغرافيايي است كه سازمان سياسي را تحت تاثير قرار ميدهند. يكي از مهم‌ترين اين پديده‌ها نيروهاي مركزگريز و مركزگرا در درون كشورها مي‌باشند. اين نيروها كه به اشكال مختلفي در درون كشورها وجود دارند؛ بارها باعث تجزيه و فروپاشي كشورها يا ادغام و وحدت سياسي واحدها سياسي شده‌اند. در غرب ايران، استان كرمانشاه با توجه به نقش و موقعيت خود، مي‌تواند نقش اساسي در اين زمينه ايفا نمايد؛ چرا كه تقويت فعاليت‌هاي مركزگرا يا مركزگريز در آن مي‌تواند در غرب ايران و حتي استان‌هاي مجاور آن تاثير فراواني بر جاي بگذارد. لذا، تحليل پراكنش اين نوع نيروها در اين استان، مسأله پژوهشي پيشروي اين تحقيق است.براي انجام اين تحقيق از روش كتابخانه‌اي جهت گردآوري داده‌ها استفاده شده است. در خصوص تجزيه و تحليل داده‌ها، ابتدا بر اساس يك چارچوب مفهومي مركب از ديدگاه‌هاي ريچارد هارتشورن و ژان گاتمن نيروهاي مركزگرا و مرگزگريز مورد شناسايي قرار گرفته‌اند، و در نهايت با روش كيفي (توصيفي تحليلي و هرمنوتيكي) پراكنش و شدت آنها مورد نجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در كنار نيروهاي مركزگراي موجود در استان كرمانشاه، عوامل قومي زباني، مذهب و نمادهاي قومي در سطح تئوريكي زمينه فعاليت نيروهاي مركزگريز در اين استان را فراهم آورده‌اند و عواملي از قبيل انديشه سياسي و سازمان سياسي نظامي باعث شكل‌گيري نيروهاي مركزگريز به شكل عملي در بخش‌هايي از اين استان شده است. به طور كلي، پراكنش نيروهاي مركزگرا و مركزگريز در سطح استان به سه شكل : ناحيه غرب استان با مركزگريزي نسبتا بالا، ناحيه مركزي و جنوبي با مركزگريزي متوسط و ناحيه شرق با مركزگريزي نسبتا كم مشاهده مي‌شود.