تبيين عوامل مؤثر بر مديريت جامعۀ محلي در مقابله با شيوع كرونا (مورد مطالعه: روستاهاي دهستان قشلاقات افشار در شهرستان خدابنده- استان زنجان)

در تقابل با بيماري كرونا، سازگاري در برابر آن، پديده‌اي قابل تأمل به شمار مي‌رود كه در گام نخست تبيين يك راهبرد مناسب براي جلوگيري از گسترش آن، مهم‌ترين اقدام است. اما براي به اين هدف نياز است تا يك رفتارشناسي دقيق برحسب منطقه(شهري روستايي) صورت گيرد تا الگوهاي مناسب براي مديريت مناسب آن حاصل شود. تحقيق سعي داشت تا با بررسي نمونه‌هايي از محدوده مورد مطالعه به اين هدف دست يابد. تحقيق كاربردي و برحسب نوع و روش تحليل گردآوري اطلاعات از نوع آميخته و جمع‌آوري اطلاعات به صورت تركيبي از روش‌هاي مصاحبه هدفمند، مشاهده، يادداشت‌برداري و پرسشنامه محقق ساخته بود. واحدهاي معنايي مصاحبه پس از رسيدن به اشباع نظري از نظر پاسخ‌ها به روش متن‌باز در MAXQDA كدگذاري و در دو مرحله طبقه‌بندي گرديدند. سازه‌هاي مورد نظر براي تحليل در مدل ساختاري تفسيري ISM آماده و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته تأثيرپذيري و تأثيرگذاري سازه‌ها بر يكديگر، توسط 20 نفر از خبرگان محلي بررسي شد. سپس سازه‌ها در مدل MICMAC خوشه‌بندي شدند. مسافرت به ناحيه روستايي مورد مطالعه و بهبود خدمات بهداشتي درماني، بايد به عنوان سطح اول مديريت بيماري كرونا مورد توجه قرار بگيرد. با توجه به ديگر نتايج تحقيق، دو سازه همكاري و مشاركت ساكنين و سازمان‌هاي ذي‌ربط نيز به عنوان دو سازه كليدي در مدل MICMAC به دست آمدند كه مي‌توانند به عنوان عوامل كليدي و زيربنايي در مديريت بيماري در ناحيه روستايي مورد مطالعه عمل ‌كنند. براي شروع و تغيير در مديريت بيماري كرونا نيز بايد بر روي اين دو سازه تأكيد گردد. يافته‌هاي تحقيق همچنين 4 راهبرد را براي ناحيه روستايي پيشنهاد مي‌كند كه مي‌تواند راهنماي عمل براي تدوين سياست‌ها و دستورالعمل‌هاي بهداشتي براي ناحيه روستايي باشد.