برآورد تغييرات زماني- مكاني دماي رويۀ زمين در اثر تغييرات پوشش زمين با استفاده از سنجش‌ازدور (مطالعۀ موردي: دشت داراب)

دماي رويه زمين ازجمله بخش‌هاي مهم سيستم آب و هوايي محسوب مي‌شود كه تغيير در كاربري اراضي و پوشش زمين موجب تغيير و تشديد آن مي‌شود. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير تغييرات پوشش زمين بر تغييرات مكاني – زماني دماي رويه زمين طي يك دوره 30 ساله با استفاده از سنجش از دور و تصاوير ماهواره‌اي لندست در دشت داراب انجام شد. پس از انجام پيش‌ پردازشهاي مورد نياز بر بروي تصاوير، نقشه‌هاي كلاس‌بندي انواع پوشش زمين محدوده مورد مطالعه تهيه شد و به بررسي تغييرات روي داده هر كلاس اقدام شد. مطابق با بررسي‌هاي صورت گرفته كلاس مراتع با 72.14 درصد بيشترين ميزان تغييرات و تبديلات را داشته است. در مرحله بعد نقشه‌هاي دماي رويه زمين با استفاده از شاخص بهنجار شده در 5 كلاس مختلف استخراج شد. از ميان طبقات دمايي، طبقه دمايي معتدل در طي دوره مورد مطالعه بيشترين مساحت را داشته كه تقريباً در اكثر نواحي توزيع شده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از اين است كه مناطق متشكل از پوشش گياهي با ميانگين دماي 29.82 درجه سلسيوس دماي پائين‌تري نسبت به ساير نواحي بدون پوشش گياهي داشته‌اند. به لحاظ كاربري هاي موجود در محدوده مورد مطالعه بيشترين مقدار دماي رويه زمين در طي دوره 30 ساله با ميانگين 40.30 درجه سلسيوس به كلاس زمين‌هاي باير اختصاص دارد. يكي ديگر از يافته‌هاي قابل توجه تحقيق اين است كه ميانگين دماي مراتع (03.32) و مناطق مسكوني (37.33) محدوده مورد مطالعه در طي دوره مورد بررسي به هم نزديك مي‌باشد، اين امر بدين دليل است كه از يك سو محدوده مورد مطالعه به لحاظ صنعتي و كارگاهي رشد چنداني نداشته است و از سوي ديگر زمين‌هاي زراعي، باغات و مناطق مسكوني در تداخل باهم و يا به فاصله اندكي از هم استقرار يافته‌اند و در نتيجه دماي مناطق مسكوني را كاهش داده‌اند.