مقايسه احساس تنهايي عاطفي- اجتماعي و بدرفتاري روانشناختي در دختران مجرد با و بدون علائم اختلال در روابط بين‌فردي

مقدمه: اختلال در روابط بين فردي چالش اصلي در ازدواج و فعاليت گروهي است. پژوهش حاضر با هدف مقايسه احساس تنهايي عاطفي اجتماعي و بدرفتاري روانشناختي در دختران مجرد با و بدون علائم اختلال در روابط بين فردي انجام شد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنيادي و از نظر روش توصيفي از نوع علي مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه هاي شهر سنندج در نيمسال اول تحصيلي 981399 بود. ابتدا  به روش نمونه گيري در دسترس 300 نفر انتخاب  در مرحله بعد بر اساس نقطه برش پرسش نامه مشكلات بين فردي (بارخام و همكاران، 1962) 114 نفر در گروه بدون علائم  اختلال در روابط بين فردي و 186 نفر در گروه با علائم  اختلال در روابط بين فردي جايگزين گرديد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسش نامه مشكلات بين فردي (بارخام و همكاران، 1962)، پرسش نامه احساس تنهايي اجتماعي عاطفي (ديتوماسو و همكاران، 2004) و مقياس بدرفتاري روان شناختي (كواتس و مسمن مور، 2014) بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك راهه با رعايت پيش فرض هاي توزيع نرمال و همگني واريانس ها تحليل شدند. يافته ها: يافته‌ها نشان داد كه ميانگين احساس تنهايي عاطفي اجتماعي، مشكلات بين فردي و ابعادشان بين دو گروه با و بدون علائم  اختلال در روابط بين فردي تفاوت معني دار دارد (05/0 p). نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش بر اهميت توجه به احساس تنهايي عاطفي اجتماعي و بدرفتاري روانشناختي در دختران مجرد داراي علائم اختلال در روابط بين فردي تأكيد دارد؛ بنابراين انتظار مي رود، مشاوران و روان درمانگران مرتفع نمودن احساس تنهايي عاطفي اجتماعي و بدرفتاري روانشناختي دختران مجرد داراي علائم اختلال در روابط بين فردي گام بردارند.