طراحي الگوي همگرايي و كاركرد رسانه‌هاي اجتماعي در برنامه‌سازي تلويزيوني

تغييرات فناورانه عاملي اساسي در حيات رسانه‌ها و نحوه عملكرد آن‌ها به شمار مي‌رود. اين مسئله كه رسانه‌ها همواره در بستر يك تكنولوژي نوين، ايجادشده‌اند انكارناپذير است و ظهور رسانه‌هاي جديد هميشه بر رسانه‌هاي پيشين تأثيرگذار بوده است. دراين‌بين، تأثير و تعامل ميان تلويزيون و رسانه‌هاي اجتماعي مبتني بر بستر اينترنت بسيار موردتوجه قرارگرفته است. مسئله‌اي كه مي‌توان آن را ذيل نظريه همگرايي رسانه مطرح دانست. پژوهش حاضر در چارچوب همگرايي تلويزيون و فضاي مجازي به دنبال شناخت و طراحي الگوي كاركردهاي رسانه‌هاي اجتماعي در برنامه‌سازي تلويزيوني است. اين پژوهش به روش تركيبي نظريه داده بنياد كلاسيك و مطالعه موردي و بر اساس نمونه‌گيري هدفمند از ميان برنامه‌هاي تلويزيوني شاخص صورت پذيرفته است. پژوهشگران پس از كدگذاري و تجزيه‌وتحليل يافته‌ها به احصاء 23 كاركرد پرداختند كه درنهايت اين كاركردها را ذيل طراحي يك مدل مفهومي ارائه كرده‌اند. اين مدل كاركردهاي مذكور را در چهار مرحله برنامه‌سازي شامل پيش‌توليد، توليد، پخش و پساپخش تبيين مي‌كند. برنامه‌سازان تلويزيون مي‌توانند با بهره بردن از يافته‌هاي اين پژوهش، برنامه‌سازي خود را ارتقاء داده و از فرآيند همگرايي رسانه‌ها در توليدات تلويزيوني خود بهره برند.