اثربخشي آموزش راهبردهاي خودنظارتي توجه بر عملكردهاي توجه و آگاهي واج شناختي دانش‌آموزان نارساخوان

هدف پژوهش حاضر اثربخشي آموزش راهبردهاي خودنظارتي توجه بر عملكردهاي توجه و آگاهي واج شناختي دانش آموزان نارساخوان بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان داراي اختلال يادگيري در مقطع ابتدايي شهر تبريز در سال تحصيلي 1400-1399بودند. نمونه آماري اين پژوهش را 30 نفر از دانش‌آموزاني را كه به مركز اختلالات يادگيري شهر تبريز مراجعه كرده بودند، تشكيل دادند. دانش‌آموزان جهت انجام اين پژوهش، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و پس از كسب رضايت از والدين، در اين مطالعه شركت كرده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. براي گردآوري داده ها از آزمون هاي آگاهي واج شناختي سليماني و دستجردي، عملكردهاي توجه رازولد و آزمون هوشي وكسلر استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كوواريانس چند متغيره انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه راهبردهاي خودنظارتي توجه بر عملكردهاي توجه و آگاهي واج شناختي دانش آموزان تأثير دارد. در واقع آموزش راهبردهاي خودنظارتي توجه باعث افزايش عملكردهاي توجه و جنبه هاي واج شناختي مي شود. بنابراين توجه به آموزش راهبردهاي خودنظارتي توجه نقش مهمي در بهبود جنبه هاي خواندن دانش آموزان نارساخوان دارد.