رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده با نگرش به خلاقيت: ميانجيگري سرزندگي تحصيلي در دانش‌آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي سرزندگي تحصيلي در رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده با نگرش به خلاقيت بود. روش پژوهش همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر دزفول در سال تحصيلي 99-98 بود كه با روش تصادفي چندمرحله‌اي تعداد 370 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي الگوهاي ارتباطي خانواده (فيتزپاتريك و ريچي، 1994)، نگرش به خلاقيت (فيشر، 1991) و سرزندگي تحصيلي (دهقاني‌زاده و حسين‌چاري، 1391) بود. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از تحليل مسير انجام گرفت. نتايج تحليل مسير مدل پژوهش به طور كلي نشان داد كه خلاقيت دانش‌آموزان تحت تأثير الگوي ارتباطي خانواده، و سرزندگي تحصيلي قرار دارد. بدين صورت كه از بين ابعاد جهت‌گيري ارتباطي خانواده، جهت‌گيري گفت و شنود به صورت مثبت و جهت‌گيري همنوايي به صورت منفي نگرش نسبت به خلاقيت را پيش بيني مي‌كنند (0.001 p). همچنين نتايج نشان داد كه جهت‌گيري گفت وشنود به صورت مثبت و جهت‌گيري همنوايي به صورت منفي سرزندگي تحصيلي را پيش‌بيني مي‌كنند (0.001 p). در مجموع نتايج نشان داد كه الگوهاي ارتباطي خانواده با واسطه سرزندگي تحصيلي مي‌تواند بر نگرش نسبت به خلاقيت اثر بگذارد (0.001 p).