مقايسه اثر مورفين به دو روش اينترانازال و وريدي در اعمال جراحي ارتوپدي در اندام فوقاني

سابقه و هدف: كنترل درد يكي از مهم‌ترين مسائل پس از عمل‌ جراحي محسوب مي‌شود و پركاربردترين داروها جهت آن مورفين است. جهت استفاده از مورفين، روش‌هاي متفاوتي وجود دارد. در اين مطالعه، هدف ما مقايسه‌ي اثر مورفين به دو روش اينترانازال و وريدي در اعمال‌جراحي ارتوپدي در اندام فوقاني بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني، 86 بيمار به صورت تصادفي در دو گروه اينترانازال (43 نفر) و وريدي (43 نفر) قرار گرفتند و شدت ‌درد با استفاده از معيارهاي VAS و NRS ثبت ‌شد. همچنين تهوع، استفراغ، خارش، بي قراري، گيجي، وضعيت هموديناميك و SPO2 بيماران در دقايق 10، 30، 60 و ساعات 2 و 4 بعد از دريافت مورفين ثبت شد. داده‌هاي به دست ‌آمده پس از جمع‌آوري به نرم‌افزار SPSS22 وارد شده و براي تحليل داده‌ها از تست‌هاي ttest، من‌ويتني، تست دقيق فيشر و كاي‌دو استفاده شد. يافته‌ها: 19/8درصد (17 نفر) از افراد مورد مطالعه زن و 80/2 درصد (69 نفر) مرد بودند. اطلاعات دموگرافيك بين افراد شركت‌كننده تفاوت معناداري را نشان‌نداد (05 /0P ). ميانگين درد در 4 ساعت بعد از عمل در گروه وريدي (2/19) به‌طور معناداري كم‌تر از گروه اينترانازال (3/76) بود، همچنين در وضعيت هموديناميك، تنفس و SPO2 در دو گروه تفاوت معنادار بود (05 /0P ). ساير متغيرها شامل تهوع و استفراغ، خارش، بي‌قراري و سرگيجه يكسان گزارش شدند (05 /0P ). استنتاج: نتايج اين مطالعه نشان ‌دادند كه استفاده از هر دو روش اينترانازال و وريدي مورفين بعد از عمل جراحي باعث كاهش درد بيمار شده و حداقل عوارض را ايجاد مي‌كنند، اما روش وريدي به دليل ورود و جذب سريع‌تر به خون تاثير بيش‌تري دارد.