تاثير تمرينات تعليقي بر الكتروميوگرافي مردان مبتلا به كمردرد مزمن ناشي از فتق ديسك

سابقه و هدف: فتق ديسك كمر يكي از شايع‌ترين نوع كمردرد مي‌باشد و از ميان روش‌هاي درمان آن، تمرينات نوين ورزشي مورد توجه بسياري از محققان بوده است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تمرينات تعليقي بر الكتروميوگرافي مردان مبتلا به فتق ديسك بود. مواد و روش‌ها: 22 مرد مبتلا به فتق ديسك در شهر رشت، در اين كارآزمايي باليني در سال 1399 شركت كردند و به‌صورت تصادفي به دو گروه تمرينات تعليق (تعداد: 12 نفر، سن: 8.81 ±34.25 سال، BMI: 01.7±24.2 كيلوگرم بر متر مربع) و كنترل (تعداد: 10نفر، سن: 6.67 ±34.4 سال، BMI: 76.45 ±23.1 كيلوگرم بر متر مربع) تقسيم شدند. ميزان فعاليت الكتريكي عضلات راست شكمي، مايل داخلي و خارجي و اركتوراسپاين توسط دستگاه الكتروميوگرافي و قدرت عضلات شكمي با آزمون پايين آوردن مستقيم پاها، قبل و بعد از يك دوره مداخله اندازه‌گيري شد. دوره مداخله گروه‌هاي تمرين شامل 8 هفته تمرينات تعليق بود، در حالي كه گروه كنترل فقط پيگيري مي‌شدند. براي مقايسه درون گروهي از t همبسته و براي مقايسه بين گروهي از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: الكتروميوگرافي هر 4 عضله و آزمون قدرت در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون درگروه تعليق بهبود معني‌داري را نشان داد (P 0.05) در حالي‌كه در گروه كنترل تغيير معني‌داري ديده نشد. همچنين گروه تعليق در الكتروميوگرافي عضلات بهبود معني‌داري نسبت به گروه كنترل نشان دادند (P 0.05) اما در آزمون قدرت عضلات تنه، تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. استنتاج: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان داد كه تمرين تعليق باعث بهبود فعالسازي عضلات مركزي و قدرت عضلات شكمي شد، بنابراين مي‌توانند در مراحل توانبخشي كمردرد ناشي از فتق ديسك مورد توجه قرار گيرند. شماره ثبت كارآزمايي باليني : 1N20191016045136IRCT