رابطه فاكتورهاي سن، جنس، تعداد فرآورده هاي دريافتي و نوع بيماري با پيوندپذيري و طول مدت بستري در بيماران تحت پيوند سلول هاي بنيادي خونساز اتولوگ

سابقه و هدف: پيوند سلول‌هاي بنيادي خونساز اتولوگ يكي از بهترين گزينه‌هاي درماني براي برخي بيماران مبتلا به بدخيمي‌هاي خوني محسوب مي‌شود. روند لانه گزيني سلول‌هاي بنيادي در مغز استخوان و توليد و تكثير جمعيت جديد سلول‌ها كه پيوندپذيري ناميده مي‌شود، از مهم‌ترين فاكتورهاي موفقيت در پيوند سلول‌هاي بنيادي در نظر گرفته مي‌شود. هدف از اين مطالعه يافتن عوامل مؤثر در زمان پيوندپذيري و بستري بيماران تحت پيوند مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه گذشته‌نگر، بيماران تحت پيوند سلول‌هاي بنيادي اتولوگ مبتلا به لنفوم و مالتيپل ميلوما كه طي سال‌هاي 88 الي 98 به بيمارستان آيت‌اله طالقاني تهران مراجعه كرده بودند وارد مطالعه شده و بررسي عوامل مؤثر در زمان پيوندپذيري و طول مدت بستري بيماران با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده بيماران صورت گرفت. يافته‌ها: بيماران با تشخيص هوچكين نسبت به بيماران با تشخيص مالتيپل ميلوما پيوندپذيري ميلوئيدي ديرتري داشتند (0/06=P) و به ازاي يك واحد افزايش در تعداد تزريق پلاكت، پيوندپذيري ميلوئيدي ديرتر رخ مي‌دهد (0/09=P). بيماران با تشخيص هوچكين نسبت به بيماران با تشخيص مالتيپل ميلوما كه ميزان پيوندپذيري پلاكتي ديرتري داشتند به ازاي يك واحد افزايش در تعداد تزريق پلاكت، پيوندپذيري پلاكتي ديرتر رخ مي‌دهد(0/05=P). عوامل خطر معنادار در تجزيه و تحليل تك متغيره وارد مدل چندگانه شدند كه در ميان آن‌ها تعداد تزريق كيسه خون با مدت زمان بستري در ارتباط بود (P 0/0001). استنتاج: پيوندپذيري ميلوئيدي و پلاكتي با ميزان دريافت فرآورده‌هاي خوني در ارتباط مي‌باشند و حمايت‌هاي ترانسفيوژن مي‌بايست به ميزان صحيح و نه بيش از حد براي بيمار صورت گيرد. زيرا ممكن است طول مدت بستري بيماران را افزايش دهد.