عنوان مقاله :
رابطۀ روش حكومتي با فرايند دموكراسيسازي و تحكيم دموكراسي (مطالعه موردي: جمهوري اسلامي ايران)
پديد آورندگان :
انصاري ، منصور پژوهشكده امام خميني و انقلاب اسلامي - گروه انديشه سياسي در اسلام , سيدين زاد ، قاسم پژوهشكده امام خميني و انقلاب اسلامي
كليدواژه :
دموكراسي سازي , تحكيم دموكراسي , دموكراسي هيبريدي , دموكراسي حداقلي و دموكراسي حداكثري.
چكيده فارسي :
عليرغم مخالفت برخي از فيلسوفان و نظريهپردازان با مدل حكومتي دموكراسي، اساساً يكي از دغدغههاي اصلي جامعۀ بشري به ويژه برخي ازروشنفكران و فيلسوفان مهم عصر جديد، مسئله دموكراسيسازي و تحكيم دموكراسي بوده است؛ زيرا نخست اينكه دموكراسي مؤثرترين سيستم رسيدن به تعادل و تنها نظمِ متضمنِ كمترين بدي است و دوم اينكه به تعبير آلفرد اسميت، «همه نارساييهاي دموكراسي را ميتوان با دموكراسي بيشتر درمان كرد». با اين حال ميزان و درصد نارساييها و نقصها در همه كشورها يكسان نيست؛ به همين دليل ميبايد به لحاظ تحليلي ميان نظامهايي كه همه شروط دموكراسي را به ميزان زيادي محقق ساختهاند، نظامهايي كه برخي از شروط دموكراسي را تحقق بخشيدهاند و نظامهايي كه گاهي حتي واجد شروط حداقلي دموكراسي نيستند، تمايز قائل شد. معمولاً نظامهاي با ويژگيهاي نخست، «دموكراتيك»، نظامهاي داراي ويژگيهاي دوم، «هيبريدي» و نظامهاي با ويژگيهاي سوم، «غيردموكراتيك» نامگذاري ميشوند. هر يك از اين روشهاي حكومتي، رابطهاي مستقيم و يا غيرمستقيم با فرايند دموكراتيزاسيون و تحكيم دموكراسي دارند. در اصل، مسئله و پرسش اصلي در اين پژوهش هم به تبيين و توضيح رابطۀ «روش حكومتي» با «فرايند دموكراسيسازي و تحكيم دموكراسي» برميگردد (مسئله و پرسش). نيل به اين هدف، به كمك روش «توصيفي-تحليلي» و با استفاده از منابع كتابخانهاي و ديجيتالي دنبال ميشود (روش). به نظر ميرسد كه از ميان مدلهاي مختلف دموكراسي، «دموكراسي حداقلي» قرابت بيشتري با دورههاي حكومتي نظام جمهوري اسلامي ايران و «دموكراسي حداكثري» بيشترين تأثيرگذاري مثبت در «فرايند دموكراسيسازي و تحكيم» دارد (يافته).
عنوان نشريه :
پژوهش سياست نظري
عنوان نشريه :
پژوهش سياست نظري