تبيين تئوريك جايگاه جامعه مدني در الگوي حكمراني خوب

در الگوي حكمراني خوب، سه بخش دولتي، خصوصي و جامعه مدني با مرزهاي جداگانه و در يك رابطه تعاملي به منظور رسيدن به اهداف توسعه با يكديگر همكاري مي‌كنند. اين الگو با رويكرد رايج از جامعه مدني بر اساس برداشت هگلي كه بر پايه اقتصاد سياسي و مبتني بر كشمكش است، سازگاري ندارد. حال اين پرسش قابل طرح است كه در غياب و يا كمرنگ شدن نقش اقتصاد و سياست در تعريف و تبيين جامعه مدني، با كدام مبنا و رويكرد مي‌توان اين مفهوم را در مدل حكمراني خوب تبيين كرد؟ مدعاي مقالۀ حاضر آن است كه رويكردهاي فرهنگي به جامعه مدني و از جمله رويكرد جفري الكساندر، بيشتر مي‌تواند جامعه مدني را در الگوي حكمراني خوب تبيين كند. در اين مقاله به وجوه اين تبيين و چگونگي آن با روش توصيفي و تحليلي پرداخته شده است. روش گردآوري اطلاعات، اسنادي و كتابخانه‌اي است و با رجوع به منابع معتبر و تحليل آنها، مستندات براي آزمون فرضيه (مدعاي) مقاله ارائه شده است.