سنت‌هاي الهي حاكم بر حركت تاريخ از منظر قرآن و نهج‌البلاغه

فلسفه تاريخ يكي از مهم‌ترين شاخه‌هاي معرفت تاريخي و در بردارنده مباحث مختلفي است كه قانون تاريخي در بين آن‌ها، جايگاه ويژه‌اي دارد. اين موضوع با عنوان سنت الهي در قرآن و نهج‌البلاغه همراه با ارائه نمونه هايي مبتني بر روش حكمت و تعقل تاريخي مورد توجه قرار گرفته است و آگاهي از آن، يكي از نشانه‌هاي يقين و شناخت قطعي شمرده مي‌شود. مقاله پيش رو سعي دارد با روش وصفي ـ تحليلي و با استفاده از آيات قرآن و آراي شارحان نهج‌البلاغه، مروري بر مفهوم و ويژگي‌هاي سنت‌هاي تاريخي در قرآن و نهج‌البلاغه داشته باشد. يافته هاي اين مقاله نشان مي‌دهد بر اساس آموزه‌هاي قرآن و نهج‌البلاغه، وقوع رويدادهاي تاريخي، تابع سنت‌هايي ويژه است. همان‌گونه كه ديگر صحنه هاي جهان هستي نيز به وسيله سنت‌هاي ويژه آن‌ها اداره مي‌شود. اين سنت‌ها ويژگي‌هايي هم‌چون تغييرناپذيري، واقع گرايي، تبديل‌ناپذيري و حركت به سوي هدفي معين دارند.