بررسي ارتباط بين عوامل رواني- اجتماعي محيط كار بر بهره وري كاركنان يك صنعت پخش مواد غذايي

زمينه و هدف: عوامل رواني اجتماعي محيط كار ازجمله عوامل تأثيرگذار بر بهره وري كاركنان مي باشد. از آنجاكه مطالعات اندكي در اين حوزه انجام شده است، لذا اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين عوامل رواني اجتماعي محيط كار بر بهره وري انجام شده است. روش كار: مطالعه مقطعي و توصيفي تحليلي حاضر در سال ۱۳۹۹ و در بين ۱۰۵ نفر از كاركنان يك شركت پخش مواد غذايي در اهواز انجام گرفت. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيكي، پرسشنامه عوامل رواني اجتماعي كپنهاگن (COPSOQ) و پرسشنامه بهره وري هرسي گلداسميت بود. به منظور بررسي ارتباط بين متغيرها از آزمون هاي تي تست مستقل، آزمون آناليز واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين هيچ يك از متغيرهاي جمعيت شناختي با امتياز فاكتورهاي رواني اجتماعي و بهره وري ارتباط معناداري وجود ندارد (P ۰/۰۵). فاكتور رواني اجتماعي ۲ ارتباط منفي و معناداري با ميانگين امتياز بهره وري، توانايي، وضوح نقش، حمايت سازماني، انگيزه، بازخورد و اعتبار دارد. و فاكتور رواني اجتماعي ۴ نيز با انگيزه، ارتباط منفي و معناداري دارد. ميانگين امتياز فاكتورهاي رواني اجتماعي، فاكتور ۱ و ۳ ارتباط مثبت و معناداري با ميانگين امتياز بهره وري، توانايي، وضوح نقش، حمايت سازماني، انگيزه، بازخورد و اعتبار نشان دادند. نتيجه گيري: با توجه به نقش عوامل رواني اجتماعي محيط كار بر بهره وري كاركنان، لازم است مداخلات سازماني به منظور كنترل عوامل رواني اجتماعي مؤثر، مورد توجه قرار گيرد. توجه بيشتر به عوامل رواني اجتماعي در محيط كار مي تواند در بازدهي و بهره وري كاركنان و سازمان نقش مؤثري ايفا نمايد.