مدل‌يابي ساختاري ارتباط جو اخلاقي و فرسودگي هيجاني با رضايت شغلي و تمايل به ترك شغل

زمينه و هدف: جو اﺧﻼﻗﻲ و فرسودگي كاركنان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺄﻟﻪاي ﻣﻬﻢ ﺑﺮاي ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ سازمان ﻣﻄﺮح است و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻘﺸﻲ اﺳﺎﺳﻲ در بهبود عملكرد كاركنان و سازمان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. پژوهش حاضر با هدف مدل‌يابي ساختاري ارتباط جو اخلاقي و فرسودگي هيجاني با رضايت شغلي و تمايل به ترك شغل انجام گرفت. روش كار: مطالعۀ حاضر از نظر هدف، پژوهش كاربردي و از نظر شيوه جمع‌آوري داده‌ها از نوع توصيفي همبستگي است. جامعۀ آماري شامل ۱۲۵ نفر از كاركنان ستادي شركت گاز آذربايجان غربي است كه به شيوۀ سرشماري مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسش‌نامه است. جهت بررسي روايي و پايايي ابزارهاي اندازه‌گيري از تحليل عاملي تأييدي و روش آلفاي كرونباخ استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با كمك نرم‌افزار Smart PLS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج ضرايب تعيين نشان داد كه جو اخلاقي قادر به تبيين بيش از ۲۲ درصد از تغييرات فرسودگي هيجاني است. همچنين فرسودگي هيجاني قادر به تبيين بيش از ۴۴ درصد از تغييرات رضايت شغلي و ۱۸ درصد از تغييرات تمايل به ترك شغل است. ضريب تأثير جو اخلاقي بر رضايت شغلي با واسطه فرسودگي هيجاني نيز برابر با ۰/۰۷ بود. و ضريب تأثير جو اخلاقي بر تمايل به ترك شغل با واسطه فرسودگي هيجاني نيز برابر با ۰/۰۹-بود. نتيجه‌گيري: بهبود جو اخلاقي سازمان و كاهش فرسودگي هيجاني كاركنان باعث رضايت شغلي و تعهد كاركنان مي‌شود و در نتيجه عملكرد كاركنان و سازمان بهبود پيدا مي‌كند.