اثربخشي گروه درماني فراتشخيصي بر علائم اضطراب، افسردگي و ضربه عشق دانشجويان مبتلا به اختلال سازگاري ناشي از شكست عاطفي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني فراتشخيصي آنلاين بر افسردگي، اضطراب و نشانگان ضربه عشق دانشجويان مبتلا به اختلال سازگاري ناشي از شكست عاطفي صورت گرفت. با توجه به بروز بيماري همه گير كرونا، جامعه‌ي آماري شامل كليه‌ي دانشجويان دچار شكست عاطفي سراسر كشور در سال 1399 در رده سني 18 تا 38 سال بود كه به صورت آنلاين از طريق تبليغات در كانال دانشگاههاي معتبر و پس از پر كردن فرم اوليه خودساخته توسط پژوهشگر مبني بر داشتن شرايط ورود و خروج به مطالعه با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. پس از مصاحبه تشخيصي و انجام پرسشنامههاي مربوطه يك گروه انتخاب و در دو گروه به صورت 15 نفر در گروه آزمايش (گروه درماني فراتشخيصي) و 15 نفر در گروه در انتظار درمان جايگزين شدند. اين درمان طي 10 جلسه گروهي 90 دقيقه اي براي گروه آزمايشي اجرا شد. آزمودني ها در سه مرحله پرسشنامه هاي ضربه عشق (LTI) (راس، 1999)، افسردگي بك (BDIII) (بك، استير، براون ، 1996) و اضطراب بك (BAI) (بك، اپستاين، براون و استير، 1988) را تكميل كردند: پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 1 ماهه. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر نشان دهنده سطح معناداري ( 5 0/0 P) نمرات پس آزمون گروه آزمايش و گروه در انتظار درمان در متغيرهاي مربوطه بود. نتايج حاكي از اثربخشي درمان فراتشخيصي آنلاين در كاهش علايم ناشي از شكست عاطفي هستند.