بررسي تجربه زيسته دانشجويان از آموزش مجازي در دوران همه گيري كوويد 19

تحقيق حاضر با هدف بررسي تجربه زيسته دانشجويان دانشكده ادبيات و علوم انساني دانشگاه گيلان از آموزش مجازي در دوران همه گيري كوويد 19 انجام شد. روش تحقيق حاضر كيفي از نوع پديدارشناسي توصيفي بود. مشاركت كنندگان 21 نفر بودند كه از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب و مصاحبه نيمه ساختاريافته با آنها تا سر حد اشباع نظري ادامه يافت. مصاحبه ها به شيوه تحليل مضمون تحليل شدند. مضامين فرعي به دست آمده حول دو مضمون اصلي حال و هواي فراگيران (بهره وري كم، فقدان انگيزه، تنگناي زماني،تجربه، فرصت يادگيري، راحت طلبي، امنيت رواني و استرس) و بستر يادگيري (كيفيت تدريس پايين، فقدان تنوع ابزار آموزشي و فقدان تعامل رودر رو با دانشجويان و دسترسي) برساخته شد. با توجه به مضمون هاي فرعي و اصلي برساختي، پيشنهاد مي شود مديران آموزشي دانشگاه ها اين موارد را در دستور كار قرار دهند و با طراحي روش هايي به منظور رفع نواقص اين شيوه، زمينه را براي ارتقاي يادگيري و آموزش فراگيران فراهم نمايند.