تبيين خوش بيني در دانشجويان بر اساس تجارب معنوي روزانه و عواطف مثبت و منفي

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه تجارب معنوي روزانه، عواطف مثبت و منفي و جهت گيري زندگي دانشجويان به شيوه تحليل مسير بود. جامعه آماري را دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي مشهد تشكيل مي‌دادند. تعداد 205 نفر (94 دختر و 111 پسر) از اين دانشجويان با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند و مقياس‌هاي تجارب معنوي روزانه (DSES، آندروود و ترسي، 2002)، عواطف مثبت و منفي (PANAS، واتسون و همكاران، 1988) و جهت گيري زندگي(LOT، شي ير و همكاران، 1994) را تكميل كردند. داده‌ها به روش تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه احساس حضور خداوند به واسطه عواطف مثبت و منفي با جهت گيري زندگي رابطه غيرمستقيم و معناداري دارد(0.01 p). رابطه غير مستقيم ميان ارتباط با خداوند و احساس مسئوليت در قبال ديگران با جهت گيري زندگي به واسطه عواطف منفي نيز معنادار بود (0.01 p). مدل تحليل مسير از برازش مطلوبي برخوردار بود. به نظر مي‌رسد تجارب معنوي روزانه به واسطه عواطف مثبت و منفي با جهت‌گيري زندگي دانشجويان رابطه دارند.