بررسي نقش واسطه اي نشخوار خشم در ارتباط بين عزت نفس و پرخاشگري: كنترل نقش خودشيفتگي

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي نشخوار خشم در رابطه ي بين عزت نفس و پرخاشگري با كنترل نقش خودشيفتگي بود. 285 نفر دانشجو از دانشگاه هاي خوارزمي، اصفهان و شهرضا به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و شركت كنندگان به پرسشنامه عزت نفس (روزنبرگ،1965)، پرسشنامه خودشيفتگي (آمز و همكاران، 2006)پرسشنامه نشخوار خشم (سوكودولسكي و همكاران، 2001) و مقياس پرخاشگري (باس و پري، 1992) پاسخ دادند. با كنترل متغير خودشيفتگي و حذف موارد بي پاسخ تعداد 194 (64 درصد دختر و 36درصد پسر) نفر باقي ماندند. در مطالعه ي همبستگي حاضر به منظور بررسي روابط ساختاري در مدل مفروض ميانجي گري نسبي نشخوار خشم در رابطه ي بين عزت نفس و پرخاشگري، از روش آماري مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه مدل مفروض با داده ها برازش مطلوبي داشت. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه در مدل مفروض، تمامي وزن هاي رگرسيوني از لحاظ آماري معنادار بودند. در اين مدل 47 درصد از واريانس نمرات پرخاشگري توسط متغيرهاي مكنون نشخوار خشم و عزت نفس تبيين شد. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه در صورتي كه نقش خودشيفتگي مورد كنترل قرار بگيرد، عزت نفس مي تواند پرخاشگري را كاهش دهد و در اين رابطه نشخوار خشم مي تواند نقش ميانجي داشته باشد. از يافته هاي پژوهش حاضر مي توان در راستاي مديريت نشخوار خشم و كاهش پرخاشگري استفاده كرد.