پريشاني رابطه زناشويي : نقش پيش‌بين فراهيجان مثبت و ماكياول‌گرايي در افراد متأهل

اين پژوهش با هدف بررسي نقش فراهيجان مثبت و ماكياول گرايي در پيش بيني پريشاني رابطه زناشويي در افراد متأهل شهر رشت انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليۀ متأهلين شهر رشت در تابستان 1398 تشكيل دادند كه تعداد 200 نفر از آن ها به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله‌اي انتخاب و در اين پژوهش شركت كردند. جهت جمع‌آوري داده ها از سنجه خودگزارش دهي وضعيت زناشويي تاكسون ويزمن و همكاران (MTSRM) (2009)، مقياس فراهيجان ميتمنسگرابر و همكاران (MES) (2009) و فرم كوتاه مقياس سه صفت تاريك شخصيت جانسون و وبستر (SDTPM) (2010) استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده نيز با استفاده از تحليل همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به وسيله نرم افزار23spss تجزيه و تحليل شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه فراهيجان مثبت با پريشاني رابطه زناشويي، رابطه منفي و ماكياول گرايي با پريشاني رابطه زناشويي رابطه مثبت و معني دار دارد (01/0 P). همچنين مجموع فراهيجان مثبت و ماكياول گرايي 8/60 درصد واريانس پريشاني رابطه زناشويي را تبيين مي كنند. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه عدم آگاهي زوجين نسبت به ويژگي هاي شخصيتي و هيجاني خود مي‌توانند عامل خطري براي پريشاني زناشويي باشد، بنابراين با برگزاري كارگاه هاي آموزشي براي زوجين مي توان از شدت پريشاني زناشويي كاست.