بررسي مدل پيشنهادي افكار خودكشي در سربازان براساس معناي زندگي، تنظيم هيجان و حمايت اجتماعي با نقش ميانجيگري خود شفقتي

هدف از اين پژوهش ارزيابي مدل افكار خودكشي سربازان براساس معناي زندگي، تنظيم هيجان و حمايت اجتماعي بانقش ميانجيگري خود شفقتي بود. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع پژوهش هاي همبستگي به روش تحليل مسير بود. جامعه آماري پژوهش كليه ي كاركنان وظيفه يگان هاي ارتش جمهوري اسلامي شهر تهران بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس 320 نفر از آن ها مورد بررسي قرار گرفتند. جهت گرداوري داده ها از پرسشنامه هاي ﻣﻘﯿــﺎس افكار ﺧﻮدﮐﺸﯽ BSSI (بك، 1979)، معناي زندگي MLQ (استيگر و اويشي، 2006)، تنظيم هيجان ERQ (گراس و جان، 2003) و حمايت اجتماعي SSQ (زيمت، 1988)، خود شفقتي SCS (نف، 2003) استفاده شد. براي تحليل داده ها از تحليل مسير استفاده شد كه نتايج بيانگر تاييد مدل فرضي پژوهش است. بنابراين معناي زندگي، مولفه ارزيابي مجدد، حمايت اجتماعي به صورت منفي افكار خودكشي را در سربازان پش‌بيني كردند ( 0.05 p ).. همچنين، علاوه بر آن خودشفقتي نقش ميانجيگري در اين پيش بيني داشت (0.05 p ). نتايج اين پژوهش نشان داد كه سربازان برخوردار از معناي زندگي، تنظيم هيجان كارآمد، حمايت اجتماعي و خودشفقتي گرايش كمتري به خودكشي دارند.