سنجش نگرش متخصصان آموزش زبان انگليسي به بهره‌گيري از «هويت اسلامي- ايراني» در برنامه آموزش زبان در ايران

آموزش زبان انگليسي در ايرانِ بعد از انقلاب اسلامي، با فراز و نشيب‌هايي چند همراه بوده است. از جمله تحولات اخير و البته مهم مي‌توان به طرح آموزش اين زبان در دو سند مهم بالادستيِ توسعه‌اي و آموزشي كشور، يعني «سند تحول بنيادين آموزش و پرورش» و «سند برنامه درسي ملي»، مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي، اشاره كرد. به استناد اين اسناد، به‌كارگيري مهارتهاي زبان خارجي منوط به رعايت اصل تثبيت و تقويت هويت اسلامي ايراني برشمرده شده؛ موضوعي كه با بحث‌ها و نقدهايي در محافل آموزشي و پژوهشي همراه بوده است. اساساً به‌دنبال اجراي اين اسناد بود كه شاهد انتشار كتابهاي نونگاشت زبان انگليسي در نظام آموزش رسمي بوده‌ايم كه توجه به اصل مذكور به اشكال مختلف در آنها نمود يافته است. با توجه به اهميت موضوع، در اين مقاله، نگرش شماري از متخصصان حوزه آموزش زبان انگليسي درخصوص منطق و امكان بهره‌گيري از اين اصل، به نحوي كيفي بررسي شده است. يافته‌ها بيانگر وجود دو نگاه متعارض در اين باره است. نگاه اول كه هرگونه آموزش ايدئولوژيكي زبان انگليسي را غيرعلمي مي‌داند و نگاه دوم كه نه‌تنها بهره‌گيري از اين رويكرد را منطقي، بلكه لازم برمي‌شمارد. بي‌ترديد توجه به اين ديدگاه‌ها مي‌تواند در روند سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي‌ در حوزه آموزش زبان انگليسي در ايران و نيز آسيب‌شناسي و ارزيابي آن سودمند باشد.