بازتعريف صفات معمار مخلوق مبتني بر صفات معمار عالم

بيان مسئله: اسلام، والاترين كالبد وجود انسان را در اسماء الهي مي‌داند و او را به سبب دارا بودن اين صفات، برتر و متعالي‌تر از ساير موجودات بشمار مي‌آورد. بنابراين معتقد است اساسي‌ترين نياز‌ها و خواسته‌هاي او در گروي همين صفات شكل مي‌گيرند و بنا بر باور اسلامي، رسيدن به كمال در اين صفات را وظيفه جميع مخلوقات و مصنوعات از جمله معماري مي‌داند. معماري بايد نياز انسان را پاسخ دهد و توجه به معنا را در قالب اسماء الهي تجلي بخشد؛ چرا كه شاكله معماري اسلامي بر معنا دهي استوار است. علاوه بر اثر معماري خود معمار نيز به دليل اينكه خداوند انسان را صورتي از خود آفريده و در گِل او روح دميده است؛ به واسطه خليفة‌الله بودن بايد متصف به اوصاف پروردگار و مظهر اسماء و صفات خداوندي بر روي زمين باشد.سوال تحقيق: در اين راستا، پژوهش حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه به منظور خلق اثري مبتني بر هويت معنوي، معماري به عنوان محصول نهايي بايد داراي چه ويژگي‌هايي باشد؟ و معمار ‌بايد از چه شاخصه‌هايي پيروي كند تا در آن مسير هدايت شود؟ اهداف تحقيق: اين پژوهش به دنبال آن است تا با بررسي ارتباط معمار و معماري با صفات و اسماء خداوند متعال در قرآن، نقشه راهي را براي خلق آثار معماري ارائه داده و ويژگي‌هايي را مبتني بر همين ارتباط براي معمار ترسيم نمايد. روش تحقيق: پژوهش كيفي و در حوزه روش شناسي مبتني بر تحليل و تفسير است. مهم‌ترين يافته‌ها و نتيجه‌گيري تحقيق: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه معمار و اثر او به عنوان منبع تجلي صفات الهي، داراي ويژگي‌ها و خصايلي از قبيل: قناعت در كنار خلاقيت كاربردي و ظرافت در طراحي، نوآوري در طراحي، تمركز و وحدت اثر، خودكفايي و توانايي در انجام وظيفه، منزلت و كمال اثر، درك درست از توسعه بخشي بنا، پاسخگو به نياز جامعه، زمينه ساز تعادل، انتقال دهنده حس طراح با در نظر گرفتن هويت معنوي اثر و در نهايت رعايت اصول هستي شناسي و اندازه‌مندي فيزيكي، عقلاني و رفتاري در آثار، باشد. خلق چنين آثاري به‌واسطه انتساب آن به صفات معمار عالم، به هويت معنوي آراسته شده و به عبارتي به كمال و جاودانگي مي‌رسد و تقدس مي‌يابد و هنر استعلايي پديد آمده، علت ايجاد آرامش در مخاطبين اثر است.