اثر مركز كنترل كاري و سلامت عمومي بر استعداد حادثه پذيري: نقش ميانجي عدم توازن تلاش- پاداش

مقدمه: استعداد حادثه‌پذيري كاركنان به‌عنوان يك صفت ذاتي و يكپارچه در بروز حوادث شغلي شناخته مي‌شود، لذا شناخت عوامل مؤثر بر آن مي‌تواند در جلوگيري از حوادث شغلي مؤثر باشد. مطالعه حاضر باهدف بررسي تأثير مركز كنترل كاري و سلامت عمومي بر استعداد حادثه‌پذيري با توجه به نقش ميانجي عدم توازن تلاش پاداش صورت گرفت. روش بررسي: اين پژوهش به‌صورت مقطعي تحليلي از طريق الگو يابي معادلات ساختاري با رويكرد كمترين مربعات جزئي در سال 1397 انجام شد. حجم نمونه شامل 225 نفر از كاركنان حادثه‌ديده كارخانه ذوب‌آهن اصفهان بود. ارزيابي الگوي پيشنهادي بر اساس نرم‌افزار SMARTPLS3 و SPSS23 انجام گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان‌دهنده برازش مناسب مدل‌هاي اندازه‌گيري و ساختاري بود. همچنين يافته‌ها نشان داد كه به‌جز فرضيه تأثير سلامت عمومي بر استعداد حادثه‌پذيري تمامي فرضيات تحقيق معني‌دار بودند. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد با كنترل استرس‌هاي محيط كار ازجمله برقراري توازن تلاش پاداش مي‌توان استعداد حادثه‌پذيري را كاهش داد. همچنين با بررسي سلامت عمومي و مركز كنترل افراد به‌منظور جلوگيري از حوادث شغلي در غربالگري بدو استخدام مي‌توان افراد با كنترل دروني براي مشاغل پراسترس انتخاب گردند