بررسي قدرت پيشگويي كنندگي رضايت شغلي توسط كيفيت خواب و كرونوتايپ صبح گاهي و شامگاهي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي درماني اروميه سال 1398

مقدمه: رضايت شغلي پرستاران يك مسئله جدي براي سيستم هاي بهداشتي درماني است كه اختلال در آن باعث ايجاد مشكلاتي در پرستاران و سيستم هاي درماني مي شود. رضايت شغلي مي تواند تحت تاثير كيفيت خواب و كرونوتايپ صبح گاهي و شامگاهي پرستاران باشد. بنابراين مطالعه اي با هدف تعيين قدرت پيشگويي كنندگي رضايت شغلي توسط كيفيت خواب و كرونوتايپ صبح گاهي و شامگاهي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي درماني اروميه در سال 1398 انجام گرديد. روش بررسي: 327 نفر از پرستاران پنج مركز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اروميه وارد مطالعه گرديدند. نمونه گيري به روش تصادفي ساده انجام گرفت. در اين پژوهش از پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه رضايت شغلي مينه سوتا و پرسشنامه كيفيت خواب پيتزبورگ و پرسشنامه تركيبي صبح گاهي استفاده شد. داده ها جمع آوري و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و روش هاي آمار توصيفي و شاخص هاي مركزي و ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل و آناليز واريانس دو طرفه و تحليل رگرسيون تجزيه وتحليل گرديد. يافته ها: نتايج تحليل رگرسيون و آزمون همبستگي پيرسون نشانگر رابطه معني دار بين رضايت شغلي و كيفيت خواب بود به طوريكه بهبود كيفيت خواب، باعث بهبود رضايت شغلي مي شد(P 0/001) و كيفيت خواب يكي از عوامل پيشگويي كننده ميزان رضايت شغلي بود(0/002=P). ولي بين رضايت شغلي و كرونوتايپ صبح گاهي و شامگاهي رابطه معني داري وجود نداشت (P 0/001). نتيجه گيري: افرادي كه سطح كيفيت خواب بالاتري دارند، رضايت شغلي بالاتري نيز دارند ولي كرونوتايپ صبح گاهي و شامگاهي افراد تاثير قابل توجهي بر رضايت شغلي افراد ندارد.