بررسي رابطه سلامت سازماني با مسئوليت پذيري اجتماعي كاركنان بخش اداري دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

مقدمه: مسئوليت‌پذيري اجتماعي موضوع بسيار حياتي براي موفقيت سازمان‌ها و از عوامل اصلي بقاي هر سازمان محسوب مي‌شود. در اين ميان مولفه‌هاي سلامت سازماني از عوامل تاثير‌گذار در حفظ و ارتقاي مسئوليت اجتماعي كاركنان محسوب مي‌شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير رابطه سلامت سازماني با مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان بخش اداري دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش، كليه كاركنان بخش اداري دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 97 بوده‌اند كه به روش سرشماري 139 نفر از افراد انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه‌هاي استاندارد سلامت سازماني و مسئوليت‌پذيري اجتماعي بود. تجزيه و تحليل داده‌ها به وسيله نرم افزار SPSS16 و با استفاده از آزمون‌هاي آماري همبستگي پيرسون، تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه صورت گرفت. يافته ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه در اين سازمان ميزان مسئوليت‌پذيري اجتماعي با ميانگين 17.91 ±127.89 و سلامت سازماني با ميانگين149.15 ±23.36 هر دو در سطح نسبتا بالايي قرار دارند و سلامت سازماني با مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان همبستگي مستقيم و معناداري دارد (21.0=r، 01.0=P). نتيجه گيري: در پژوهش حاضر، سلامت سازماني يكي از عوامل اصلي تعيين كننده ميزان مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان بوده است كه تغيير در ميزان آن، مسئوليت‌پذيري اجتماعي را تحت تاثير قرار مي‌دهد. بنابراين مديران سازمان مربوطه، با برنامه‌ريزي صحيح مي‌توانند موجب ارتقاي مسئوليت‌پذيري اجتماعي كاركنان و در نتيجه كارايي سازمان‌ها شوند.