رابطه كسب و كار هوشمند و گزارشگري يكپارچه و تاثير آن بر عملكرد مالي شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف از اين تحقيق بررسي رابطه كسب و كار هوشمند و گزارشگري يكپارچه و تأثير آن بر عملكرد شركت بود. پس از معرفي گزارشگري يكپارچه به منزله آخرين تحول گزارشگري شركتها،  تعداد 65 شركت در مقطع زماني 1398 انتخاب شده است. براي اندازه‌گيري گزارشگري يكپارچه از روش تحليل محتوا؛ كسب و كار هوشمند از پرسشنامه استاندارد پروويچ و همكاران (2012) و عملكرد مالي از نرخ بازده دارايي ها استفاده گرديده است. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از روش رگرسيون چند‌متغيره (حداقل مربعات تعميم يافته) استفاده شد. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه به طور ميانگين شركتها 37.6 درصد گزارشگري يكپارچه ارائه كردهاند. همچنين بين كسب و كار هوشمند و گزارشگري يكپارچه رابطه معناداري وجود دارد و اين رابطه بر عملكرد شركت هاي پذيرفته شده بورس اوراق بهادار تهران تأثيرگذار مي باشد.