بررسي تأثير مدل مراقبت مشاركتي بر ترس از سقوط و دفعات وقوع آن در سالمندان

اهداف: سقوط در سالمندان يكي از مشكلات شايع دوران سالمندي است و منجر به وابستگي، كاهش خود‌كارآمدي، افسردگي، كاهش كيفيت زندگي و تحميل هزينه به فرد، خانواده و جامعه مي‌شود. بنابراين اين مطالعه با هدف تعيين تأثير به‌كارگيري مدل مراقبت مشاركتي بر »ترس ازسقوط و دفعات وقوع « آن انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه پژوهشي نيمه‌تجربي است. نمونه‌ها 72 سالمند (با ميانگين سن 7/47‌ ±‌71/34) مراجعه‌كننده به مراكز جامع خدمات سلامت شهراصفهان در سال 98بودند و با روش نمونه‌گيري آسان انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (دوازده هفته در برنامه مراقبت مشاركتي شركت كردند) و گروه كنترل (دو جلسه آموزشي60دقيقه‌اي) تقسيم شدند.جمع‌آوري داده‌ها با تكميل پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات جمعيت‌شناختي‌، استاندارد سنجش نمره ترس از سقوط، توسط سالمندان در سه مرحله قبل، بلافاصله وسه ماه بعد انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و آزمون‌هاي كاي‌اسكوئر، من‌ويتني، تي مستقل وآناليز واريانس با تكرار مشاهدات، انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين نمرات ترس از سقوط، در گروه آزمايش بين سه زمان، اختلاف معنادار داشت (P 0/05). آزمون تعقيبي LSD نشان داد كه در گروه آزمايش ميانگين نمره ترس از سقوط، بلافاصله بعد از مداخله به طور معناداري كمتر از قبل از مداخله و سه ماه بعد از مداخله، كمتر از بلافاصله بعد از مداخله بود (P 0/001). نتيجه گيري: مطابق نتايج اجراي مدل مراقبت مشاركتي باعث كاهش ترس و پيشگيري از سقوط سالمندان شد. بنابراين توصيه مي‌شود از اين الگو جهت آموزش بيماران و خانواده‌هاي آن‌ها استفاده شود.