بررسي عوامل مرتبط با آسيب‌پذيري در سالمندان استان خوزستان در سال 1398

اهداف: »سندرم آسيب پذيري « يكي از مهم ترين سندرم هاي دوران سالمندي است كه هزينه رواني و مالي فراواني را براي سالمندان، خانواده ها و سيستم درماني بر جاي مي گذارد. از اين رو هدف مطالعه حاضر تعيين عوامل مرتبط با آسيب‌پذيري در سالمندان استان خوزستان بود. مواد و روش ها: روش مطالعه حاضر مقطعي است كه در سال 1398 روي 540 نفر از سالمندان 60‌ ساله و بيشتر استان خوزستان به روش نمونه گيري تصادفي چند‌مرحله اي انجام شده است. داده‌ها بر اساس شاخص آسيب‌پذيري با رويكرد تجميع كمبودها، مقياس حمايت اجتماعي، افسردگي سالمندان و چك‌ليست جمعيت‌شناختي جمع آوري شد. داده ها با روش هاي آماري ضريب همبستگي اسپيرمن، كاي‌دو و رگرسيون لجستيك ترتيبي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين ±انحراف‌معيار سني سالمندان مشاركت كننده برابر با 8/72 ±‌72/61 سال و 65/6 درصد آنان زنان بودند. شيوع آسيب پذيري در اين مطالعه 10/4 درصد بود و افراد در معرض آسيب‌پذيري 25/6 درصد بودند. بر اساس يافته ها، در تحليل دو‌متغيره آسيب پذيري در ميان زنان سالمند، كهنسالان، با تحصيلات پايين تر، بدون حمايت اجتماعي، داراي افسردگي، سالمندان تنها، سالمندان با سابقه مصرف داروي بالا و با سابقه بستري بيشتر گزارش شده است (P 0/001). بر اساس رگرسيون لجستيك ترتيبي، با كنترل اثر هم‌زمان متغيرها، در سالمندان مرد، سالمندان جوان، با سابقه مصرف كمتر از پنج دارو، بدون افسردگي و سالمنداني با حمايت اجتماعي بالا، ميزان آسيب پذيري به طور معناداري كمتراست (P 0/005). نتيجه گيري: با شناسايي به‌موقع سالمندان در معرض آسيب پذيري و مداخله مناسب بر اساس عوامل خطر مانند پلي فارمسي و فقدان حمايت اجتماعي مي توان پيامدهاي سندرم آسيب پذيري را كاهش داد.