آخرت‌شناسي به روايت قرآن و عهد جديد

آموزه آخرت از تعاليم مهم كتاب مقدس و قرآن كريم است. در هر دو متن، آيات متعددي درباره آخرت آمده است. با اين حال، معنا و ماهيّت آخرت در اين دو كتاب تفاوت‌هايي با هم دارد. اين تفاوت ماهوي در نهايت به تفاوت در رويكرد اين دو كتاب در مطرح‌كردن آموزه معاد انجاميده است. اين مقاله با هدف نشان‌دادن تفاوت اساسي رويكرد اين دو متن در مطرح‌كردن آموزه معاد نوشته شده است. روش اين مقاله، تحليل محتواي عرفي است و نويسندگان از اين طريق به كشف چارچوب مفهومي اين آموزه در هر دو متن اقدام كرده‌اند. بر اساس اين روش، كتاب مقدس با استفاده از چارچوب مفهومي خاصي آموزه آخرت را مطرح كرده كه چنين است: مرگ، بازگشت مسيح، رستاخيز، روز خدا، نامه‌هاي عمل، داوري، نوسازي زمين و آسمان، زندگي بازپسين، بهشت، جهنم. چارچوب مفهومي قرآن كريم هم چنين است: مرگ، رجوع به خدا، قيامت، محاسبه و داوري، نامه عمل، گواهي و گواهان، حكم و حسرت و شادي، حياه‌الآخره، بهشت، جهنم. چارچوب مفهومي هر دو كتاب تا حدي مشابهت دارد. وجود مفاهيمي چون «نامه عمل»، «گواهان»، و «داوري» نشان مي‌دهد كه رويكرد و هدف اصلي و كلّي هر دو كتاب در مطرح‌كردن آموزه آخرت، اخلاقي است. با اين حال، قرآن كريم در اين زمينه بيشتر و آشكارتر از كتاب مقدس به دنبال اين هدف است. در عوض، كتاب مقدس زمينه‌هاي الاهياتي را بيش از قرآن در مطرح‌كردن آموزه آخرت دنبال مي‌كند. اناجيل با تأكيد بر بازگشت عيسي و زنده‌شدن مردگان به دنبال توجيه ايمان مسيحي هستند.