تبيين خاستگاه شر بر اساس گاهان

گاهان به عنوان بنيان و شيرازه دين زردشتي و به دليل انتساب به زردشت، مهم‌ترين و قديمي‌ترين متن اوستا از يك سو، و عقيده انتخاب ميان خير و شر به عنوان مهم‌ترين مسئله دين يادشده از سوي ديگر، دو محوري است كه اين مقاله بر اساس آنها در صدد است با كنكاش در آثار محققان مطرح در زمينه تبيين خاستگاه شر بر اساس گاهان و دسته‌بندي و تحليل آنها راه‌حل پيشنهادي خود را عرضه كند؛ راه‌حلي كه متكي بر دوباره‌خواني و تأمل بر يسن‌هاي گاهاني و داراي دو ساحت است: اول ساحتي كه مربوط به خود گاهان است و آن اينكه گاهان را متني كلامي ندانيم، بلكه بپذيريم كه متني با ماهيتي اخلاقي است، حال آنكه محققان، آن را متني كلامي دانسته‌اند. دوم ساحتي كه مربوط به تجديد نظر در ماهيت شر در دين زردشتي است، به اين معنا كه به جاي پذيرفتن ماهيت وجودي براي شر، براي آن ماهيت عدمي قائل شويم، در حالي كه در آثار و نوشته‌هاي مربوط به شر و مبدأ آن، اصرار بر ماهيت وجودي كاملاً آشكار است.