ارزيابي بهره وري كاركنان دانشي بر مبناي مدل ملادكوا از ديدگاه اعضاي هيئت علمي دانشگاه

در عصر دانايي‌محور كنوني، كاركنان دانشي مهم‌ترين سرماية دانشگاه‌ها محسوب مي‌شوند و هدف اصلي اين تحقيق نيز شناسايي شرايط كاري و شيوه‌هاي كاري مؤثر بر بهره‌وري كاركنان دانشي است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، از نوع كاربردي و از لحاظ روش مورد استفاده، از نوع توصيفيپيمايشي بوده كه در واقع جزء پژوهش‌هاي غيرآزمايشي است و در آن از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد. داده‌هاي موردنياز با مطالعات آرشيوي و ابزارهايي مانند پرسشنامه و مصاحبه گردآوري شد. جامعة آماري اين پژوهش را كاركنان دانشياعضاي هيئت علمي دانشگاه بيرجند تشكيل داده‌اند. نمونة آماري بر اساس جدول مورگان شامل 140 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاه بيرجند بوده كه با كمك نرم‌افزارهاي PLS و SPSS تحليل داده‌ها صورت پذيرفت. در سطح اطمينان 95%، شرايط فيزيكي محل كار، شرايط اجتماعي محل كار، خود مديريتي، خود كنترلي، خود سازماندهي بر بهره‌وري اعضاي هيئت علمي تأثير معني‌داري دارد و با توجه به سطح معني‌داري به دست آمده براي متغيرهاي شرايط كاري و شيوه‌هاي كار، اين متغيرها در مدل، معني‌دار مي‌باشند. متغيرهاي شرايط كاري و شيوه‌هاي كار اثر مستقيم و معناداري بر بهره‌وري اعضاي هيئت علمي دارند. ضريب تعيين بهره‌وري در مدل نيز بيان مي‌كند كه 63.5 درصد از تغييرات متغير بهره‌وري تحت تأثير شرايط كار و شيوه‌هاي كار كاركنان دانشي مي‌باشد.