ارزيابي پتانسيل ريسك خطر فلزات سنگين (مس، واناديوم، سرب و نيكل) در بافت‌ عضله و كبد ماهي شورت (Silago sihama) و رسوبات سطحي خورموسي، خليج فارس

اين مطالعه با هدف بررسي غلظت فلزات سنگين (مس، واناديوم، سرب و نيكل) در نمونه‌هاي آب، رسوبات و بافت عضله و كبد ماهي شورت (Sillago sihama) در خورموسي، استان خوزستان انجام شد. نمونه‌ها در دو ﻓﺼﻞ زمستان (1391) و تابستان (1392) به‌صورت تصادفي از 3 ايستگاه برداشت و غلظت ميزان فلزات سنگين با استفاده از روش طيف‌سنجي جذب اتمي (AAS) اندازه‌گيري شد. بر اساس نتايج تحقيق، شاخص زيستي كبد براي اين چهار عنصر در فصل زمستان به ترتيب 183.33، 0.05، 0.29 و 2.35 و در فصل تابستان به ترتيب 21.7، 0.07، 0.25 و 1.05 و شاخص تجمع زيستي بافت ماهيچه در فصل زمستان به ترتيب 130، 0.02، 0.07 و 1.45 و در فصل تابستان به ترتيب 18.3، 0.02، 0.07 و 0.49 محاسبه شد. نتايج تحقيق نشان داد كه رابطه خطي معني‌داري بين غلظت عناصر سنگين در رسوب با ميزان تجمع فلزات در بافت عضله و كبد ماهي شورت ديده مي‌شود. بر اساس نتايج اين تحقيق، شاخص پتانسيل ريسك اكولوژيك (RI) خورموسي در محدوده ريسك اكولوژيك كم ارزيابي شد. مي‌توان گفت كه در خورموسي به عنوان يكي از مناطق حساس اكولوژيكي و زيست‌محيطي شناخته شده، نشانه‌هايي از روند رو به افزايش ميزان آلودگي فلزات وجود دارد كه سطح نگراني در منطقه را به لحاظ اكولوژيك و سلامت عمومي مردم بالا مي‌برد.