مقايسه نظريه تفكيك قوا در انديشه بنژامن كنستان و ولايت فقيه از منظر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

با مداقه در نظريه بنژامن كنستان در باب تفكيك قوا و جايگاه ولايت فقيه در اصل پنجاه و هفتم قانون اساسي ايران مي توان اين دو را در زمينه روابط و مناسبات قواي حاكم هم سو و هم نوا دانست. در انديشه هاي كنستان قدرت به پنج شاخه تقسيم مي شود كه يكي از آنها نقش «قوه تعديل كننده» دارد و جايگاهي بالاتر از قواي ديگر داشته و در موارد ضروري و بروز مشكل در روابط قوا به حل وفصل امور مي پردازد. از اين منظر، با نقش ولي فقيه در نظارت و هدايت قواي حاكم و وظايف وي در ساختار سياسي دولت اسلامي شباهت بسياري به ويژه در خصوص قوه تعديل كننده دارد. در اين پژوهش، با رويكردي توصيفيتحليلي و مقايسه اي، به چينش قوا در قانون اساسي و جايگاه ولي فقيه به عنوان مرجع تعديل كننده روابط قوا و حل و فصل كننده اختلافات بين قوه اي و درون قوه اي با انديشه هاي بنژامن كنستان پرداخته شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه جايگاه ولي فقيه در قانون اساسي ايران، تعيين سياست هاي كلي نظام اسلامي، حل معضلات و اختلاف هاي ميان قوا دقيقاً منطبق با نظريات كنستان مي باشد و اين جايگاه بدون تصريح مستقيم در متن قانون اساسي در ذيل بسياري از اصول براي مقام رهبري به عنوان ولي فقيه جامع الشرايط تجلي يافته است.