حالت‌هاي همدوس درهم‌تنيدۀ شبه كيوتريت فوتون افزوده منتسب به نور

در اين مقاله، كلاس جديدي از حالت‌هاي درهمتنيده شبهكيوتريت دو مدي را بر‌ پايه حالت‌‌هاي شبه همدوس معرفي مي‌كنيم. اين حالت‌ها به كلاس خاصي از حالت‌هاي غيركلاسيكي نور به نام حالت‌هاي همدوس فوتون‌افزوده[1]نيز مرتبط هستند؛ بنابراين نامزد مناسبي براي فرآيندهاي اطلاعات كوانتومي مي‌باشند [2]. شايان ذكر اينكه بر ‌پايه اين حالت‌ها برهم‌نهي‌هاي گوناگوني از جمله حالت‌هاي درهمتنيده دوكيوبيتي معرفي و بررسي شده‌اند كه شاهدي مناسب براي ويژگيهاي ارزنده‌‌ي كوانتومي آنها مي‌باشد [2]. از اينرو با توجه به ارتباط مذكور و شهود ويژگي‌هاي كنترل‌پذير غيركلاسيكي اين دسته از حالت‌هاي كوانتومي، در اين كار به دنبال تجزيه و تحليل اثر افزودن فوتون به حالت‌هاي درهمتنيده دو‌كيوتريتي هستيم. براي اين منظور، تحليل جامعي از خصوصيات غيركلاسيكي آنها، شامل آمار فوتوني و درهم‌تنيدگي با تاكيد بر نقش پارامتر جابجايي فاز ارائه مي‌كنيم. در همين راستا، براي اندازه‌گيري درهمتنيدگي از سنجه تلاقي تعميم‌يافته استفاده مي‌كنيم[3] و شرايط ممكن براي بيشينه شدن درهم‌تنيدگي را بررسي مي‌كنيم. در مقايسه با برخي موارد كه پيش از اين بحث شده است، مشاهده مي‌كنيم كه فرايند افزودن فوتون به حالت‌هاي دو كيوتريتي، كه معادل با انتخاب خاصي از پارامتر جابجايي فاز هست، نقش مهمي را در ظهور اثرات غيركلاسيكي بازي مي‌كند؛ همچنين ابزار مناسبي براي افزايش و حفظ درهم تنيدگي مي باشد.