تاب‌آوري شهرهاي مرزي در برابر سيلاب مطالعه موردي: شهر مرزي محمودآباد

سيلاب به‌عنوان يك بلاي طبيعي هم ازنظر تلفات جاني و هم ازنظر خسارات مالي مهيب‌ترين بلاي طبيعي در جهان محسوب مي‌شود. مديريت سيلاب متضمن كاهش اثرات و خطرات است، اما حذف اثرات و خطرات تقريباً ناممكن است. دليل اين امر، محدوديت‌هاي مالي و دانش محدود و اندك ما انسان‌ها است. ايمني شهر محمودآباد در برابر مخاطرات و ميزان تاب‌آوري آن‌يكي از اهداف برنامه‌ريزي شهري بوده و در اين راستا اولين گام، اطلاع از ميزان تاب‌آوري شهر در برابر مخاطرات است. اين پژوهش باهدف افزايش تاب‌آوري و جلوگيري از خسارات ناشي از سيلاب در محدوده شهري محمودآباد انجام پذيرفت. روش مطالعه حاضر ازنظر هدف تحقيق و توسعه و ازنظر ماهيت توصيفي تحليلي و ميداني است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل كليه كارشناسان شهرداري شهر محمودآباد و متخصصان در زمينه مسائل شهري، محيط‌زيست، مديريت بحران و برنامه‌ريزي شهري بوده كه حجم نمونه از ميان آن‌ها به تعداد 80 نفر بوده كه از ميان جامعه آماري به روش غير تصادفي هدفمند انتخاب‌شده‌اند. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني مي باشد. روش تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داده است كه متغير تاب‌آوري زيرساختي – كالبدي با ضريب 570/0 در اولويت اول، متغير تاب‌آوري اقتصادي با ضريب 169/0 در اولويت دوم و متغيرهاي تاب‌آوري اجتماعي و تاب‌آوري نهادي به ترتيب با ضرايب 083/0 و 081/0 در اولويت‌هاي بعدي قرارگرفته است همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه وضعيت تاب‌آوري شهر محمودآباد در مقابل سيلاب نسبتاً مناسب مي‌باشد. همچنين بين ابعاد تاب‌آوري شهري (اجتماعي، نهادي، اقتصادي، زيرساختي) با مؤلفه مديريت سيلاب شهري رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. تاب‌آوري شهري در جلوگيري از خسارت جاني و مالي ناشي از سيلاب در محدوده موردمطالعه تأثير مثبت و معناداري دارد.