بازتاب جلوۀ مؤلفه‌هاي زبان عاميانه در ترجمه (مطالعۀ موردي: مجموعه‌داستان «الحب فوق هضبه الهرم»)

در ترجمه ميان زبان و فرهنگ، نقاط مشترك بسياري وجود دارد، اما تفاوت‌هاي فرهنگي، گاهي مترجم را وادار به تغيير در متن اصلي مي‌كند. كاربرد زبان عاميانه به شكل شكستن واژه‌ها، تخفيف و تكرار، ابدال، قلب، افزايش و كاهش واج‌واژه، واژگان محاوره‌اي، دعا، سوگند، نفرين و... خود را نمايان مي‌كند. در پژوهش حاضر كه به روش توصيفي-تحليلي سازمان يافته ‌است، برآنيم تا مؤلفه‌هاي زبان عاميانه در حوزۀ واژگان و نحو؛ يعني اصطلاحات، كنايه‌ها، همگون‌سازي، واژگان كوچه‌و‌بازاري، دش‌واژه‌ها، دعا و نفرين، شكسته‌نويسي و... را در برابر هر يك از واژه‌ها و تعبيرهاي عربي در ترجمۀ فارسي آن، برابريابي و جايگزين‌سازي كنيم تا بتوانيم زبان نوشتار را به زبان گفتار شخصيت هاي داستان نزديك كنيم و باعث باورپذيري در حقيقت‌‌نمايي بيشتر آن شويم. با مطالعۀ آثار «نجيب محفوظ» نويسنده نامدار عرب، مجموعه داستان «الحب فوق هضبه الهرم» را برگزيديم؛  زيرا يكي از بهترين داستان‌هايي بود كه با خواندن متن آن دريافتيم مي‌توانيم بسياري از مؤلفه‎‌هاي زبان عاميانه را همچون اصطلاحات، كنايه، همگون‌سازي، واژگان كوچه‌و‌بازاري، دش‌واژه، شكسته نويسي و... در ترجمۀ فارسي آن پياده كنيم. نتايج نشان مي‌دهد در پياده‌سازي مؤلفه‌هاي بيان شده در ترجمه اين مجموعه از «جمله‌هاي نيمه‌تمام» (آن هم به سبب وجود فراواني اين‌گونه در متن مبدأ)، «جا ‌به‌جايي اركان جمله» و تعابير و واژگان عاميانه بيشتر بهره‌ برديم. نتايج همچنين بيانگر آن است كه از مؤلفه‌هاي «سوگند‌واژه» (به سبب كم‌ كاربرد ‌بودن آن در متن مبدأ) و «حذف» به ميزان اندكي استفاده شد.