نقد ترجمۀ فارسي منتخب آثار جبران در كتاب «حمّام روح» بر پايۀ مدل نظري گارسس

نقش زبان در يك متن ادبي، زيبايي‌آفريني بوده و ترجمۀ ادبي نيز از اين منظر از حساسيت ويژه اي برخوردار است. در متن ادبي، مترجم نه تنها محتوا و پيام، بلكه آرايه ها و صنايع ادبي را نيز بايد به ميزان مجاز و در قالبي كه متن مي طلبد، وارد متن ترجمه كند. در ميان نظريه هاي نقد ترجمه، الگوي كارمن والرو گارسس (1994) به نقد ترجمۀ ادبي مي پردازد. اين الگو شامل چهار سطح (معنايي لغوي، نحوي واژه‌ساختي، گفتماني-كاركردي و سبكي عملي) است. در اين الگو، ترجمه‎ها از منظر دو معيار كفايت و مقبوليت نيز ارزيابي مي‌شوند. اين پژوهش، ترجمۀ منتخب آثار «جبران خليل جبران» در كتاب «حمّام روح» سيد حسن حسيني (1377) را بر پايۀ نظريۀ نقد ترجمۀ گارسس و در هر چهار سطح مدل پيشنهادي وي با شيوۀ توصيفي-تحليلي مورد مطالعه و تحقيق قرار مي‎دهد. دستاورد اين جستار، بيانگر آن است كه مترجم در زمينه معنايي-لغوي و نحوي واژه‌ساختي، عملكرد بهتري داشته و در سطوح سبكي و گفتماني نسبتاً ضعيف ظاهر شده است، اما به طور كلي اين ترجمه از كفايت و مقبوليت لازم برخوردار است. همچنين مترجم بيش از همۀ راهكارها از «بسط يا افزايش» بهره جسته است.