بررسي رابطۀ بين سرمايۀ اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي با تمايل به طلاق در ميان زنان بندر ديلم

طلاق از آسيب‌‌هاي اجتماعي خانواده است كه دلايل مختلفي دارد و روزبه‌روز در حال افزايش است. هدف اين پژوهش، بررسي رابطۀ بين سرمايۀ اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي و تمايل به طلاق در ميان زنان است. در اين زمينه از نظريه‌‌هاي سرمايۀ فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي بورديو (1986)، كلمن (1988)، فوكوياما (1997) و ساير دانشمندان استفاده شده است. پژوهش از نوع توصيفي و به ‌‌روش پيمايشي انجام شده است. جامعۀ آماري زنان بندر ديلم است كه به طلاق‌گرفتن از همسرانشان تمايل داشتند. به‌‌دليل كوچك‌بودن جامعۀ آماري، به نمونه‌‌گيري نيازي نبود و 54 نفر از آنها حاضر به پاسخگويي شدند. داده‌‌ها ازطريق پرسشنامه گردآوري و با استفاده از نرم‌‌افزار spss تحليل شد. با توجه به نرمال‌بودن داده‌‌ها، آزمون پيرسون براي رابطۀ بين متغيرها به‌‌كار گرفته شد. يافته‌‌ها نشان داد بيشترين زنان متمايل به طلاق‌گرفتن، در سنين جواني بودند و طلاق آنان نيز در سال‌‌هاي اوليۀ ازدواج اتفاق افتاده است. بين سرمايۀ اجتماعي و تمايل به طلاق رابطۀ معكوس وجود داشت. زنان داراي مشاركت اجتماعي بيشتر، اقدامشان براي طلاق جدي‌‌ بود. زنان داراي اعتماد بيشتر و روابط اجتماعي قوي‌‌تر، تمايل كمتري به طلاق داشتند. بين سرمايۀ اقتصادي و تمايل به طلاق و نيز سرمايۀ فرهنگي (تجسم‌يافته، عينيت‌يافته و نهادي) و تمايل به طلاق رابطۀ‌‌ معناداري وجود نداشت. نتيجه اينكه سرمايۀ اجتماعي، نوعي كنترل اجتماعي پنهان براي زوجين فراهم مي‌‌كند؛ يعني وجود اعتماد و روابط اجتماعي قوي به‌‌ويژه نسبت به همسر موجب كاهش طلاق مي‌‌شود.